De Europese wet over digitale diensten legt vrijheid van meningsuiting in de handen van Eurocraten
De commissaris voor de interne markt van de Europese Unie, Thierry Breton, was blijkbaar nijdig dat Elon Musk Twitter had teruggetrokken uit de 'vrijwillige gedragscode tegen desinformatie' van de EU. Hij was zo geschrokken dat hij de behoefte voelde om Twitter publiekelijk te berispen, omdat deze zich niet dankbaar had onderworpen aan de deskundige leiding van de Europese Unie:
"Je kunt vluchten, maar je kunt je niet verbergen... Vrijwillige toezeggingen zullen niet volstaan. Ook Twitter zal zich met ingang van 25 augustus 2023 moeten houden aan de DSA."
Het doel van de nieuwe Wet Digitale Dienstverlening is "bij te dragen tot de goede werking van de interne markt voor intermediaire diensten door geharmoniseerde regels vast te stellen voor een veilige, voorspelbare en vertrouwde online-omgeving die innovatie bevordert en waarin de in het Handvest verankerde grondrechten, met inbegrip van het beginsel van consumentenbescherming, effectief worden beschermd.”
Wie kan er nog pleiten tegen een “veilige, voorspelbare en vertrouwde online omgeving"?
Wie zou er tegen "consumentenbescherming" zijn?
En wie zou de inzet van de heer Breton in de strijd tegen 'desinformatie' tegenspreken?
Dat zouden wij zeker doen, want als een persoon of instelling in een zeer machtige positie waarden als 'voorspelbaarheid' onderschrijft, zich uitspreekt tegen 'desinformatie' en belooft ons allemaal 'veilig' te houden op het internet, kun je er zeker van zijn dat het ook zo zal zijn. "Veiligheid", "voorspelbaarheid" en "desinformatie", gezien vanuit hun egoïstische ideologische en politieke perspectief.
Wij zijn net zo bezorgd als de heer Breton over 'desinformatie', maar onze grootste zorg betreft desinformatie die afkomstig is van officiële bronnen, die erg veel schade kan aanrichten vanwege het buitengewone bereik en prestige van officiële organisaties. Het zijn dezelfde organisaties die de heer Breton de leiding wil geven over het toezicht op 'desinformatie'. Nationale regeringen, bijvoorbeeld, behoren tot de meest voorkomende verspreiders van valse en misleidende informatie over belangrijke zaken. Van de werkzaamheid en veiligheid van Covid-vaccins, maskers en lockdowns tot de oorsprong van het SARS-CoV-2-virus, de ware status van klimaatwetenschap en de mogelijke schade aan de economie en voedseltoeleveringsketen van agressieve klimaatinterventies, zoals de onteigening van landbouwgrond.
De Wet op de digitale dienstverlening is een eindeloos doolhof van ingewikkelde regelgeving die een team van advocaten waardig is. Aangezien ik geen budget heb om een team van advocaten in te huren, besloot ik de wet zelf even door te nemen. Het is niet prettig om voor het slapengaan te lezen, niet alleen omdat het een moeras van gecompliceerde legalese is, maar ook omdat achter deze legalese een poging van EU-politici schuilgaat om socialemediaplatforms onder de duim te krijgen, door:
socialemediabedrijven te verplichten om periodiek inhoudsmoderatie en "risicobeperkingsrapporten" in te dienen bij EU-bureaucraten
EU-toezicht te houden op sociale-mediaplatforms en "schadelijke" informatie, waaronder mogelijk verkeerde gezondheidsinformatie en "illegale haatzaaiende uitlatingen"
nieuwe noodbevoegdheden in de Europese Commissie op te richten waarmee socialemediaplatforms worden verplicht om actie te ondernemen tegen misbruik van hun diensten. "Bijdragen" die een "bedreiging" voor de openbare veiligheid of de volksgezondheid vormen, moeten worden "voorkomen, geëlimineerd of beperkt"
… en dat allemaal ondersteund door verlammende boetes tot 6 procent van de wereldwijde omzet van een bedrijf wegens niet-naleving. Ja, je hoort het goed: tot zes procent van de wereldwijde omzet van een bedrijf.
In wezen is de Digital Services Act een poging om de controle op te voeren die EU-bureaucraten hebben over de informatiestroom op socialemediaplatforms. Je zou een heel kort historisch geheugen moeten hebben om te denken dat brede censuurbevoegdheden over het algemeen zullen worden gebruikt om de zaak van waarheid en gerechtigheid te bevorderen. Of de heer Thierry Breton en zijn collega's erin zullen slagen socialemediabedrijven te dwingen hun regels op te volgen, is nog maar de vraag. Het is wel duidelijk dat de Digital Services Act een Europese juridische omgeving creëert die steeds vijandiger wordt tegenover de vrijheid van meningsuiting.
Dit artikel verscheen eerst hier