De grote ontkenning terwijl de zorgsector in mekaar stort.

"Inspiratie voor een gezonder wereld" was de eerste documentaire in de Tegenwind documentairereeks van 2022-2023.

Alain Grootaers ging op stap met Dr. Ir. Carla Peeters in haar geboortestreek en het aanpalende Zeeland en had het met haar over voeding en leefstijlen. Voor een gezondere wereld is het belangrijk dat we beseffen dat we eigen keuzes kunnen maken voor een gezonder lichaam, een gezondere samenleving en een gezonder ecosysteem. Belangrijker dan ooit is het om je te informeren via verschillende invalshoeken. Transparante informatie. Respect en waardering voor context, geschiedenis en onderlinge samenhang en afhankelijkheid. De weg naar herstel is een toekomst in vrijheid met goede en voldoende voeding en de mogelijkheid voor onderwijs en werk voor iedereen. Deze documentaire kan je ook vanaf 31 januari 2023 bekijken bij de collega's van Blckbx.tv.

Naar aanleiding van die release in Nederland besteden we ook aandacht aan een goed onderbouwd artikel dat Dr. Ir. Carla Peeters bracht bij het Brownstone Institute.

De grote ontkenning terwijl de zorgsector in mekaar stort.

In steeds meer landen over de hele wereld nemen chaos en wanhoop toe. Mensen worden vaker ziek en sterven in een hoger tempo dan de afgelopen 50 jaar. Tegelijkertijd werd en wordt de gezondheidszorg zowat overal slechter. Hoog tijd om opnieuw na te denken over een menselijke gezondheidszorg in plaats van kille technologische oplossingen.

Niet seizoensgebonden.

Door de covid pandemie is gezondheidszorg overal zwaar onder druk komen te staan. In veel westerse landen ziet de zorg zich geconfronteerd met ernstige problemen en sterk toenemende werkdruk door personeelstekorten, onder meer door burn-outs als gevolg van de pandemie. Andere factoren zijn te lage salarissen, discriminatie en de sterk gestegen kosten van levensonderhoud. Zo verlaten veel gezondheidswerkers de sector terwijl de vraag naar zorg juist toeneemt.

De gebruikelijke verklaring voor de huidige situatie in de gezondheidszorg, een driedubbele pandemie na twee lockdowns als gevolg van een golf van wintervirussen (RSV, griep en Covid-19), gaat niet op. Want al bij al vormen die drie niet eens een uitzonderlijk zwaar seizoen.

Slecht leiderschap kost vele gezonde levensjaren

De gezondheidszorg in het Verenigd Koninkrijk stort in als gevolg van tientallen jaren besparen en te weinig investeren in de National Health Service en andere openbare diensten. De situatie is heel zorgwekkend. Sinds december 2022 zijn de ambulancetijden gestegen en het aantal mensen dat op een ziekenhuisbed wacht neemt toe. Het overbelaste systeem zorgt voor de langste vertragingen ooit bij miljoenen kankerbehandelingen en operaties. Het heeft ervoor gezorgd dat patiënten pijn lijden, dat mensen onnodig lijden en dat 300 tot 500 mensen per week onnodig sterven. En ja, dit had vermeden kunnen worden. De oorzaken van al die problemen liggen in gemaakte politieke keuzes, niet in koud weer of een seizoensgriep.

Op 5 januari 2023 riep de Britse premier Rishi Sunak de huidige adviseurs bij mekaar om te overleggen over de werkdruk in de zorg en alle daaraan verbonden problemen en eisen. Toch is de reactie van politici en top- en senior managers uit de zorg er vooral een van stilte, ontkenning, terughoudendheid en uitstel, terwijl gezondheidswerkers op sociale media, mainstream media en het British Medical Journal het uitschreeuwen om gehoord te worden.

Andere landen, zoals Frankrijk, Canada, de VS en Nederland, kampen met soortgelijke problemen in een gezondheidszorg die op instorten staat met een tekort aan personeel en toenemende eisen.

Een daling van de levensverwachting.

We zien intussen een grote toename van ernstige problemen bij 16- tot 64-jarigen en oversterfte in alle leeftijdsgroepen op een nooit eerder geziene schaal. In de VS stijgt het sterftecijfer onder mensen in de werkende leeftijd met 40%.

Allerlei hartaandoeningen en plotselinge sterfgevallen zijn de oorzaken die het snelst stijgen. Daarnaast zien we onderkoelde en ondervoede ouderen verhuizen naar ziekenhuisbedden waar ze voor lange tijd moeten blijven omdat ze nergens anders heen kunnen. Maar ook meer pasgeborenen en jonge kinderen hebben ziekenhuiszorg nodig. Het aantal doodgeboren baby’s is gestegen tot een ongezien niveau en de geboortecijfers over de hele wereld zijn dramatisch gedaald. Overal vraagt men zich bezorgd af hoe de toenemende vraag naar gezondheidszorg zal evolueren op langere termijn.

We zien ook een daling van de levensverwachting, met de grootste dalingen in Spanje, Italië, België, de VS en het VK. Die daling is van een omvang die we sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer zagen. De levensverwachting in de VS daalde van 2019 tot 2021 met 2,7 jaar als gevolg van toegenomen en vroegtijdige sterfte. Het aantal sterfgevallen door covid va, 2020 tot 2022werd wereldwijd geschat op 6.653.000, dat is 3,86 procent van de totale sterfte. Het aantal mensen dat covid overleefde is 99,914 procent, met het hoogste percentage in ontwikkelingslanden.

Uit Britse cijfers van vorige week, bleek dat in 2022 meer dan 650.000 sterfgevallen werden geregistreerd - 9 procent meer dan in 2020. Bij ruwweg 38.000 sterfgevallen was Covid betrokken. In 2020 waren dat er nog meer dan 95.000. Covid is inmiddels maar één van de factoren in plaats van dé factor. Het sterftecijfer in 2022 behoort tot de ergste in 50 jaar. Overal ter wereld groeit de roep om onafhankelijk onderzoek, maar dat wordt door ministers van Volksgezondheid tegengehouden.

Het echte pandemiebeleid

Steeds meer artsen en wetenschappers spreken zich uit voor een onmiddellijke stopzetting van de mRNA-vaccins totdat het tegendeel is bewezen. Duitse pathologen onderzochten mensen die binnen 14 dagen na vaccinatie stierven en stelden vast dat er in zeker 30 procent van de gevallen, maar mogelijk zelfs 70 tot 93 procent, een verband was. Hoe meer je vaccineert, hoe slechter het immuunsysteem wordt.

Onlangs werden covid-19 vaccinaties niet langer verplicht voor werknemers in de particuliere sector in NYC, gezondheidswerkers in NYCity en het Amerikaanse leger.

Nu het Covid-pandemiebeleid door de realiteit en de feiten zijn kantelpunt nadert, komen er steeds meer ongemakkelijke vragen voor politiek en gezondheidszorg; vragen over het dwingende karakter van vaccins, lockdowns en de huidige rampzalige situatie.

Gouverneur Ron DeSantis van Florida heeft onlangs opgeroepen tot een jury of een soort onderzoekscomité in de sunshine state, om vermeende misdaden en wanpraktijken rond de mRNA-vaccins van Pfizer-BioNTech en Moderna Covid-19 en het CDC te onderzoeken.

Het beleid en de aanpak van de pandemie heeft levens verwoest. Het immuunsysteem in alle leeftijdsgroepen is op meerdere manieren verzwakt, terwijl het dodelijke infectiepercentage van het SARS-CoV-2-virus vóór de vaccinatie amper 0,007 procent bedraagt voor mensen van 0-69 jaar, 0,003 procent voor mensen van 0-59 jaar en 0,0003 procent voor kinderen van 0-19 jaar.

Het pandemiebeleid is gekenmerkt door verkeerde beslissingen en verkeerde investeringen op basis van slechte studies, gemanipuleerde gegevens, veronderstellingen, onvolledige of onjuiste communicatie en vooral het censureren van de stemmen van artsen en wetenschappers die het beleid in twijfel trekken. In de afgelopen jaren bleek helaas dat de oprechte bezorgdheid van vooraanstaande politici, gezondheidswerkers en journalisten over de gezondheid en het welzijn van de bevolking zeer gering of zelfs volledig onbestaand is.

Verantwoording.

Het gezondheidssysteem is veranderd in een geldbeluste partnerdeal tussen openbare diensten en de privé sector. Ziekte wordt 'verkocht' als een product. Het bevorderen van algemene gezondheid en welzijn wordt een bijzaak. De eed van Hippocrates 'Nooit iemand kwaad doen' werd gewoon genegeerd.

Het afgelopen decennium zijn enorme bedragen aan belastinggeld overgeheveld naar technologische innovatie in de gezondheidszorg, de afgelopen drie jaar zelfs nog verder verhoogd om bij te dragen aan de 'Duurzame Ontwikkelingsdoelen' van de VN en 'Toekomstige Voorbereiding op Pandemieën', het voorgestelde verdrag van de WHO. Niettemin hebben de stijgende uitgaven voor gezondheidszorg de burgers geen extra gezonde levensjaren opgeleverd, noch de levensverwachting verbeterd. Zelfs vóór de pandemie hadden de VS, waarvan vaak wordt gezegd dat zij een zeer kwalitatieve gezondheidszorg hebben, al de laagste levensverwachting van alle grote rijke landen, terwijl ze veel meer uitgeven aan gezondheidszorg.

CEO's, senior managers en politici worden uitgedaagd om de enorme tekortkomingen aan te pakken en verantwoording af te leggen voor de huidige penibele toestand die te voorspellen en te voorkomen waren.

De Grote ontkenning.

Een recent artikel van Deloitte meldt dat ongeveer 70 procent van de topmanagers serieus overweegt zijn baan op te zeggen; 1 op de 3 leidinggevenden kampt voortdurend met vermoeidheid en een slechte geestelijke gezondheid, wat de prestaties op de werkvloer niet ten goede komt. Vrouwen in een leidinggevende rol verlaten bedrijven aan het hoogste tempo ooit. De National Rural Health Association Policy Paper meldde een verloop van CEO's van 18 tot 20 procent per jaar. Meer dan 650 CEO's in de VS verlieten hun baan in 2022, een stijging van 13 procent ten opzichte van 2021.

De complicaties van zulke onstabiliteit in management, kunnen een aanzienlijke korte- en langetermijnimpact hebben op ziekenhuizen, de kwaliteit van de zorg en de hele bevolking. Leiderschap is een essentieel middel om burn-out door een organisatorische crash aan te pakken. De behoefte aan sterk en stabiel leiderschap is nog nooit zo groot geweest om sluitingen van ziekenhuizen te voorkomen en de zorg te waarborgen, wat vooral nodig is voor ziekenhuizen op het platteland.

Veel artsen en verpleegkundigen kiezen voor vervroegd pensioen of verlaten de sector voor een andere loopbaan. Helaas zien we ook bij mensen in de frontlinie en voor ondersteunend personeel steeds meer burn-outproblemen. Hoeveel je ook op wil offeren voor je job, op zeker moment ben je die morele vraag voorbij. De maandelijkse ontslagcijfers in de VS in 2021 waren de hoogste in de 20-jarige geschiedenis van de Job Openings and Labor Turnover Survey.

Voorlopige bevindingen van de International Council of Nurses suggereren dat het Covid-19 effect hoogstwaarschijnlijk een aanzienlijke impact heeft op lange termijn, aangezien het bijdraagt tot een golf van posttraumatische stressstoornissen, depressies en angsten. Zelfs als maar 10 tot15 procent van de huidige verpleegkundigen stopt als gevolg van Covid-19, zou het effect een potentieel tekort van 14 miljoen kunnen zijn tegen 2030. Dat is de helft van de huidige aantal verpleegkundigen. Vóór de Covid-19 pandemie werd ernstige burn-out meestal aangetroffen bij 20 tot 40 procent van de gezondheidswerkers.

European Junior Doctors (met 300.000 artsen in opleiding) zei in een persbericht: "De gezondheidszorg in Europa staat aan de afgrond. De situatie is niet nieuw, ze was voorspelbaar en te voorkomen." Alarmerende percentages van burn-out en andere mentale problemen hebben ertoe geleid dat veel artsen in opleiding het beroep opgeven en overwegen te stoppen.

Burn-out, depressie en angst zijn schadelijk voor de gezondheidszorg, de gezondheidswerkers en de patiënten en worden gekenmerkt door emotionele uitputting en verminderde persoonlijke prestaties. De risicofactoren zijn tijdens de pandemie verergerd.

Ook bleken de symptomen van Long Covid bij gezondheidswerkers groter te zijn dan bij mensen die in andere sectoren werken, wat tot nog meer dringende vragen naar zorg leidt. De algemene langetermijneffecten van Covid-maatregelen voor mensen die in de gezondheidszorg werken, zijn nog onbekend. De symptomen die bijdragen tot lange Covid en burn-out, depressie en angst zouden een gevolg kunnen zijn van de pandemische maatregelen en de mondmaskers in het bijzonder.

De crisis als katalysator voor meer "slimme" ziekenhuizen.

Het zorgsysteem dat op