De Monroe-doctrine is terug van nooit weggeweest
Bijgewerkt op: 2 mei
Een open source overzicht van de toenemende Chinese activiteit in Centraal- en Zuid-Amerika en hoe dit tot zenuwachtigheid leidt in Washington die de Monroe-octrine van onder het stof haalt.
De hoorzitting in de U.S. House Armed Services Committee die op 8 maart 2023 doorging in Washington, is een pakkend toneelstuk waarin politici zich laten meeslepen in een opbod van gevatte, patriottische en militaristische uitspraken, vermomd als beleidsvragen.
Het onderwerp van die dag luidde: 'U.S. Military Posture and National Security Challenges in North & South America'. Een erg pertinent onderwerp. Zeker. Temeer omdat Capitol Hill inmiddels goed begrepen heeft hoe het haar steeds schaarsere militaire middelen discriminatoir zal moeten aanwenden om de toenemende invloed van de PRC af te remmen. Het C-woord is inmiddels off-limits in the House. Het roept al té negatieve gevoelens op. Daarom heeft men het niet langer over ‘China’ maar over de PRC (People’s Republic of China).
The Hill heeft wel degelijk reden om ongerust te worden over de snelheid waarmee China haar invloed uitbreidt in de hemisfeer die sedert 200 jaar door de V.S. wordt gedomineerd. De cijfers liegen er niet om. Overal, in alle 31 landen van Midden- en Zuid-Amerika, krijgt Peking voet aan wal.
In 25 van de 31 landen, die Washington in SOUTHCOM (1.) onderbrengt, verwelkomen nationale overheden grote Chinese investeringen in infrastructuren en nutsvoorzieningen. 21 van die 31 landen zijn inmiddels formeel leden van de BRI (the Belt and Road Initiative). Al deze kleine natiestaatjes staan te springen om zich aan te sluiten bij de economische ruimte die de BRICS-landen hebben opgezet.
Chairman Mike Rogers (R-AL) omschrijft het zo wanneer hij de zitting opent:
“In landen als Jamaica, Peru, Equador, Argentinië, Panama en Mexico bouwt China grote diepwaterzeehavens. Dit is verontrustend omdat het daarmee bruggenhoofden bouwt in onze hemisfeer. Het aantal landen dat in een partnership stapt met de CCP (Chinese Communistische Partij) neemt iedere dag toe. We moeten actie ondernemen om deze trend te keren. De CCP is niet de enige kwaadaardige invloed op het westelijk halfrond. Ook Rusland heeft inmiddels troepen in Nicaragua, Venezuela en steunt openlijk het communistische regime in Cuba.”
De vragen die de congresleden tijdens de hoorzitting van 8 maart afvuurden op de 3 topofficials, geven blijk van verontrusting en vertwijfeling. En daar is reden toe. Maar laat ons eerst even naar het oostelijk halfrond kijken, vooraleer we ingaan op The America’s.
Gun Boat Diplomacy, dat kon u in een vorige publicatie reeds lezen, is niet langer een drukkingsmiddel van deze tijd. De manier waarop Nederlandse, Britse en Amerikaanse oorlogsbodems met machtsvertoon en kanongebulder langs Japanse, Chinese, Filipijnse en Indonesische kustlijnen hun suprematie en vastberadenheid benadrukten in de 18e, 19e en zelfs 20e eeuw, dat soort intimidatie, maakt vandaag geen enkele indruk meer. De laatste maal dat de grote Battleships bepalend waren voor de uitkomst van een zeeslag, dateert van oktober 1944, toen de Amerikaanse Marine in de Golf van Leyte<