Een nieuwjaarsboodschap van Mattias Desmet
Lieve vrienden en volgers,
het jaar loopt nu helemaal op zijn einde en een nieuw jaar kondigt zich aan. Het is voor mij geen gemakkelijk jaar geweest. Ik spreek dan geenszins over de mediastorm in september. In alle eerlijkheid en tot spijt van alle mensen die er ijverig aan deelgenomen hebben: ik was verwonderd hoe weinig het me allemaal raakte en ik heb er uiteindelijk geen seconde van wakker gelegen. Ze kwetsten me soms, maar ze wisten me uiteindelijk niet tot haat, zelfs niet tot woede te bewegen; in tegendeel, ze maakten me enkel rustiger en vastberadener om woorden te zoeken die mensen verbinden van mens tot mens.
Ik wist van in het begin van de crisis, toen ik begon te spreken, dat het zo ver zou komen. Ik had ervoor gekozen, en ik heb nog geen seconde spijt gehad van die keuze. Er zijn uiteindelijk maar twee mogelijkheden in deze tijd voor de mensen die weigeren om op te gaan in de dreunende stem van het dominante verhaal: of je invloed bllijft beperkt, of men probeert, ongehinderd door enige ethische overwegingen of menselijkheid, je imago te breken.
Ik kan aan iedereen zeggen: hoe meer ik de voldoening en rust van een oprecht spreken leer kennen, hoe minder ik geef om mijn imago. Wie zich kan openstellen voor de tijdloze taal van het leven zelf, heeft minder en minder nood aan het beantwoorden van maatschappelijke ideaalbeelden.
Als ik zeg dat het geen gemakkelijk jaar geweest is, dan spreek ik over een totaal ander register, het register van de eenvoudige menselijke verhoudingen, de verhoudingen waarin men graag ziet en graag gezien wordt, waarin men, jammer genoeg, maar misschien onvermijdelijk, mensen kwetst en zelf ook gekwetst wordt.
Mens zijn is kwetsbaar zijn, en hoe menselijker men is, hoe kwetsbaarder men is. Het leven spaart de mens niet. Integendeel, het is misschien zelfs zo: hoe menselijker je bent, hoe meer je gekneed wordt door het leven, hoe minder het leven je pijn en crisissen bespaart. Enkel een steen blijft onberoerd door het leven. Ik hoop dat jullie allemaal jullie crisissen aandurven, dat jullie op weg gaan, door de muur van jullie angst en onzekerheid durven gaan. Het is maar voorbij die muur dat je jezelf vindt en wordt. 'Word wie je bent', dat is het mooiste dat ik jullie kan toewensen voor het nieuwe jaar.
Als ik voor iets dankbaar ben dit jaar, dan is het om de mooie mensen die ik heb mogen ontmoeten, in al hun kwetsbaarheid, van de mensen die op de wereldpodia staan - om er een paar bij naam te noemen: Mikki Willis, Del Bigtree en Tucker Carlson - tot de mensen die in alle minzaamheid in huiskamers het grootste doen dat je als mens kan doen: de woorden uitspreken die zich in alle oprechtheid aandienen, ook als dat betekent dat je erdoor verguisd wordt door de toehoorder.
Ik voeg hieronder graag de nieuwjaarswoorden van Els De Schepper toe - een van de mooie, kwetsbare en oersterke mensen die ik dit jaar heb mogen ontmoeten. Luister er eens naar. Ik denk dat er geen mooiere talige overgang naar het nieuwe jaar gewenst worden. Mattias