Fotografe Els Stallinga over haar protest-fotografie. "Polarisatie is een gif."

Tegenwind is onlangs ook gestart met een instagram pagina, tegenwindtv (https://www.instagram.com/tegenwindtv/).

In de eerste week kregen we vele nieuwe volgers en er zijn altijd mensen die opvallen op één of andere manier. Els Rebels (Stallinga) omschrijft zichzelf als een vrijdenker en doet aan "intuitive photografhy". Als regisseur/ cameraman ben ik dan meteen nieuwsgierig en bekeek ik de foto's op haar instagram. Als een man van kaders en gevoel zag ik meteen dat er heel knappe en veelzeggende foto's tussen zaten. Na wat chatten en een telefoongesprek kwamen de ideeën meteen.

Els zal voor Tegenwind de komende maanden verslag uitbrengen vanuit het hart van Nederland met een beetje woorden maar vooral beelden.

Beelden die voor zich spreken...

Tijd voor een eerste kennismaking en een gesprek.

Dit is Els Stallinga

Een geboren Fries, nuchter, eigenwijs, empatisch, onderzoekend, leergierig, optimist, creatief met een groot rechtvaardigheidsgevoel en een vleugje bescheidenheid. Onrecht is altijd mijn allergie geweest, in het klein, zoals een klasgenootje met een beperking die gepest werd, maar ook in het grotere geheel, zoals misstanden en machtsmisbruik binnen bijvoorbeeld de politie waar ik later in mijn leven mee te maken kreeg. Mijn reactie is altijd hetzelfde geweest, sta op, laat je horen maar blijf in verbinding. Want je kunt zoveel van elkaar of van situaties leren en tot nieuwe inzichten komen. Ik heb geen gemakkelijk leven gehad, maar mijn onbevangenheid ben ik nooit verloren. Die onbevangenheid gaf kleur, hoe moeilijk de situatie ook was. Inmiddels lacht het leven mij toe, samen met mijn twee kinderen en mijn grote liefde Sander. Verder ben ik graag buiten, in de natuur, water, bossen, bergen, ik kan er helemaal in op gaan.

Het hebben van een moestuin en kippen heeft mijn connectie met de natuur ook verder versterkt. Hoe wonderlijk is het dat uit een klein zaadje een hele struik groeit waar je maandenlang vruchten of groenten van kunt plukken!

Wanneer en waar is je passie voor fotografie ontstaan ? Zo lang ik mij kan herinneren heb ik oog gehad voor het mooie in de wereld waarin we leven. Dat kan heel klein zijn, een waterdruppel aan een blad, het licht van de zon wat op een bepaalde manier schijnt, een silhouet wat voorbij komt op een perfect moment. Dit soort momentjes kunnen mij emotioneren. In 2014 heb ik een camera aangeschaft, het was een van de eerste dingen die ik kocht na een heel beroerd huwelijk wat veel te lang heeft geduurd en waarin geen ruimte was voor mijzelf, laat staan voor mijn eigen ontwikkeling. Ik kon mij helemaal verliezen in de schoonheid van de natuur, het bracht mij pure ontspanning, misschien zelfs therapeutisch, later begon ik ook mensen te fotograferen.

Hoe heb ik de voorbije Corona jaren beleefd ? In eerste instantie ging ik mee in de angst, en hoopte dat ik het al snel zou krijgen, zodat ik antistoffen zou hebben.

Tijdens een lockdown heb ik mijn huidige partner ontmoet, het was voor ons beide liefde op het eerste gezicht. Mijn liefde keek naar alternatieve nieuwsplatformen. Hij tipte mij een podcast waarin Isa Kriens met een juridische bril op, keek naar veranderende wetgeving rondom Corona. Onderzoekend ingesteld als ik ben, noteerde ik sommige dingen en zocht ze tot de bodem toe uit. Het bleek allemaal te kloppen. Vanaf dat moment is mijn kijk op Corona en vooral de maatregelen 180 graden gedraaid. Mijn hele wereldbeeld was op zijn kop gezet. Nachtenlang heb ik zaken uitgezocht, ik sliep amper en moest echt opnieuw balans vinden. Ik besloot niet bij de pakken neer te gaan zitten en in actie te komen, ik heb o.a. gesprekken gehad op scholen, met restaurant eigenaren etc.

Dehumanisatie

Nadat ik bij de eerste manifestatie was geweest zag ik dat hier geen of amper ruchtbaarheid aan gegeven werd in de media. Dat vond ik vreemd. Niet veel later ging ik naar een demonstratie in Amsterdam, zonder camera, volgens de berichtgeving waren er maar een paar duizend mensen op de been. Geloof me, ik heb nog nooit zo'n grote mensenmassa gezien, ook worden mensen die demonstreren gedemoniseerd en geframed. Ik besloot mijn camera de volgende keer mee te nemen. Dit moet vastgelegd worden zoals het daadwerkelijk is! Deze demonstranten, zoals ik zelf, zijn allemaal mensen van vlees en bloed. Door de dynamiek die ingezet is er sprake van groepsdenken, groepsdruk een grote mate van intolerantie, het is van belang dat mensen zich realiseren dat een demonstrant ook een volwaardig medemens is. Dehumanisatie is levensgevaarlijk en heeft in het verleden nog nooit iets goeds gebracht.

Uitsluiting

Een jaar geleden was het bijna de normaalste zaak van de wereld om anderen uit te sluiten en mee te werken aan een discriminerend systeem. De drijfveer was vaak “ja, maar ik wil op vakantie, naar een concert, restaurant, bioscoop”. Geduwd in een soort kokervisie blind voor onrecht herhalend wat men in de media hoorde “Iedereen heeft een keuze en een keuze heeft consequentie’s”, “je weet ook niet wat er in een frikandel zit, toch eet je het” of “zonder rijbewijs mag je ook geen auto rijden”. En haat voor mensen die het overheidsnarratief in twijfel durfden te trekken. Een dictator zou zijn vingers erbij aflikken hoe mensen elkaar gingen controleren, bekritiseren en haten. Voor anderen was het een bewuste keuze om weg te kijken, vaak kiezend voor privileges/c