Gent staat al vol camera's. Maar er komen er nog honderd keer meer. En voor wie?

Sinds jaar en dag ben ik fan van het science fiction genre. Philip K Dick, Ursula Le Guin, Octavia Butler, Margaret Atwood, Erik Frank Russell, Moebius, Marge Piercy, Stanley Kubrick, Alan Moore, Warren Ellis, de Wachowski's, Terry Gilliam, George Orwell, Aldous Huxley, en zovele anderen. SF lijkt vaak stevige waarschuwingen in te houden tegen technocratische dictaturen.

Het gaat dan om dictaturen die de mensen reduceren tot zielloze wezens die 24/7 worden gemonitord en tot gehoorzaamheid gedwongen, gesust door brood en spelen.... Gelukkig zijn er in hun boeken dan meestal toch wat sympathieke rebellen die de Dark Force kunnen terugdrijven en de mensen de zeggenschap over hun eigen leven teruggeven, zodat de wereld weer één kleurrijk-zotte-creatieve-liefdevolle bende wordt. Met de oprichting van een niet-te-wijzigen Grondwet die het recht op vrije meningsuiting, vereniging, beweging, betogen, religie, ondernemerschap, privacy en inspraak tot in de eeuwigheid vrijwaren voor allen. Met onafhankelijke pers en universiteiten, en met vrije burgers. The right to pursue happiness. Of iets in die trant.

Uitbundigheid

Ik ben al meer dan dertig jaar bewoner van Gent, en ik zag de stad de laatste jaren beetje bij beetje haar rebelse karakter verliezen. Er zijn gelukkig nog wel tijden en plaatsen waar er publiekelijk stevig en zonder veel regels gefeest kan worden, maar het is toch anders geworden, in mijn beleving. Ik zie minder uitbundigheid, véél meer mensen die staren naar hun smartphones, amper nog creatieve, rebelse kraakpanden en hun historische feestjes, of huizen met zetels ervoor, of lekker luide muziek af en toe. Ik zie nog amper straatmuzikanten, en als je er ziet, is het omdat ze er alle paperassen en betalingen voor hebben verkregen. Niet te riskeren anders. Veel meer camera's. Gasboetes. Enorm veel regels.

Mondmaskers in open lucht

En toen kwam de Grote Covid-oefening in hoé ver je burgers kunt disciplineren. En dat ging vér in Gent. Overal mondmaskers buiten, voor heel lange tijd, terwijl al meteen overduidelijk was voor de wetenschap, dat die mondvodden hoofdzakelijk een 'informatie-instrument' waren, om mensen zich voortdurend 'bewust' te laten zijn van de covid-'noodtoestand', en hen hier angst voor laten voelen, en zich voor héél lange tijd te blijven isoleren van vrienden en familie, en enkel het eigen kleine gezinsbubbeltje te mogen vormen.

Alle zogezegd niet-essentiële zaken werden lamgelegd. Scholen gesloten. Aparte wandelrichtingen in de Veldstraat. Flikken die 's nachts patrouilleerden om iedereen op te pakken die zich niet hield aan de nachtklok. Gentse gemeente-arbeiders die speelpleinen en zitbanken hermetisch afscheidden van menselijk gebruik. En de meeste Gentenaars.... knikten. Niet weinig met een vuist in hun zak.