Het Angstdiscours. Reconstructie van een persoonlijke kruistocht (deel 3/8)
Het 8-delig reconstrueren van mijn persoonlijk verhaal van de afgelopen drie jaar volgt op een ingeving die ik had na de beslissing van de tuchtraad van de commissie der psychologen om mij te schorsen voor een periode 2 jaar met ingang van 1/5/23.
De schorsing kwam er op grond van mijn kritische stellingname aangaande het dominante en asociale beleid van (inter)nationale regeringen tijdens de vele crisissen die onze realiteit werden. Ik handelde vanuit mijn geweten en burgerhart, en als (part time vrijwillig) crisispsycholoog.
Totalitair afglijden
Een uiterst discriminerende, destructieve en precedent scheppende beslissing. Eén die niet alleen op sociaal groot onbegrip botst, maar tegelijk één van de vele signalen van voortschrijdende totalitaire en dus immorele afglijding in wat we zielsvervreemding en dus harteloosheid kunnen noemen. Nooit gedacht ‘toen’ het verhaal startte dat dit voor mij ‘nu’ zo’n wending en vaart zou nemen. Ondanks mijn scherp ontwikkelde neus voor incongruenties, contradicties en flagrante onwaarheden. Ondanks mijn doorwrochte kritische zin, scepsis en onderweg toegenomen wantrouwen in politiek, overheid, media, gezondheidsinstanties, farma en klassieke geneeskunde. Een resem studies en jaren ervaring ten spijt, de blinde sporen van geïndoctrineerde naïviteit hebben ook mij misleid en in bedwelming gehouden. Gelukkig was er nog een buikgevoel. En gelukkig waren we niet alleen.
Na de eerste lokale, nationale en wereldlijke shockgolven, de mondiale kennismaking met lockdowns, en de penetrante op ‘wetenschap’ gebaseerde installatie van maatregelen die eerder vooral angst, restrictie-, controle- en bestraffingsgericht waren, volgde een relatief rustige juli maand in 2020. Alhoewel. Door toedoen van het noodlot werden we in die periode slachtoffer van phishing en verloren we een aanzienlijk bedrag. Het beetje vertrouwen dat nog restte in het bankwezen verdween voorgoed toen onze bank niet alleen alle schuld afketste, maar vooral door de kille, agressieve stijl waarmee ze mij als 30 jaar trouwe klant hadden afgewimpeld. Nog een extra teken aan de wand dat ‘modellerende instituten van vertrouwen’ zoals banken, overheden maar ook de gangbare wetenschap slechts de illusie van veiligheid in stand houden.
Misbruik
Wetenschap werd zelden zo ontsierd en misbruikt. Wetenschap is trouwens nooit een vaststaand ‘ding’, en in de regel altijd ‘tijdelijk’ waar. Schermen met ‘wetenschappelijk’ is het leerproces blokkeren. Weten ‘schep’ je vanuit een onzekerheidshypothese. Het is een dialectisch onderzoeksproces van stelling, tegenstelling en voortschrijdend integrerend weten. Wetenschap die een nieuwsgierige blik en kritische stem niet verdraagt (en zelfs uitsluit) is geen wetenschap maar onvervalste propaganda, manipulatie, en dus in essentie onbetrouwbaar. Het trust-the-science-adagium waarmee men stellig schermde en blijft schermen is daarom gevaarlijke en veruit het meest onwetenschappelijke statement dat er bestaat.
Hoe tumultueus en onzeker ook, voor ons was het wel reikhalzend uitkijken naar de geboorte van Emma. Ons wondertje kwam op 29/7 de zichtbare en daverende wereld binnen, klaar voor een reis vol avonturen. Voor eeuwig verliefd, dat voelde ik meteen. Een waar Gods geschenk in bange, donkere en vermoeiende tijden. Haar welgekomen komst had ook voor heel wat verschuiving en verhuizing gezorgd. Maar het moest zo zijn, dat wisten wij. Dat de geboorte van een kind je eraan herinnert dat God de mens niet heeft opgegeven beleefde ik nu zelf echt heel intens (de rijpere leeftijd zal er ongetwijfeld ook voor iets tussen gezeten hebben). Het intensifieerde tegelijk mijn spirituele gedrevenheid en verhoogde zo ook mijn engagement om het pad van kriyayoga, dat we sinds eind 2019 via de ananda.org community waren ingeslagen, nog dagelijks actiever te exploreren. Een diepere verankering in mezelf voelde aan als een intuïtieve noodzaak en lag aan de basis van veerkracht die nog goed van pas zou komen.