Je hoeft niet te kiezen tussen geluk en geïnformeerd zijn.

Ik schrijf af en toe over zware, duistere onderwerpen, en dan mag het niet verrassen dat ik soms als reactie uitingen van wanhoop terugkrijg.

Dat is volkomen begrijpelijk. Niet alleen stevent onze wereld af op een nucleair armageddon en een ineenstorting van het milieu, terwijl een toenemend autoritarisme onze vrijheid bedreigt om zelfs maar over dingen te praten, maar de meeste mensen zijn zich van dit alles volledig en zeer wel bewust. Zelfs mensen die politiek geëngageerd zijn, blijken geneigd om te geloven dat de grootste problemen van de samenleving dingen zijn als seksisme of dragshows, en ze steunen meestal een van de twee mainstream politieke stromingen die ons beide naar de ondergang drijven.

Dat komt natuurlijk omdat we leven in een door de geest beheerste dystopie waar alles nep en dom is. De westerse beschaving wordt gedomineerd door een machtsstructuur die meer heeft geïnvesteerd in massale psychologische manipulatie dan enige andere machtsstructuur in de geschiedenis. Het doordringt onze media, onze internetdiensten, onze kunst - letterlijk de hele mainstreamcultuur.

Er wordt serieus gelogen in onze huidige wereld

Politici liegen, media liegen, films liegen, het internet liegt, advertenties liegen, en programma’s tussen de advertenties liegen ook. Ze liegen over onze wereld, ze liegen over onze regering, ze liegen over wat belangrijk is, hoe we moeten denken, wat we moeten waarderen, en hoe we ons succes en onze waardigheid als mens moeten meten. Dat komt ervan als je leeft in een beschaving, gebouwd op leugens, in een universum dat eveneens aaneenhangt van leugens.

Natuurlijk uiten mensen die dit meemaken dan hun wanhoop. Als je voor het eerst door de leugens heen prikt en begint te begrijpen wat er werkelijk aan de hand is, kan dat in het begin heel onaangenaam zijn. Het voelt waarschijnlijk aan zoals de eenzame verlichte denker zich moet hebben gevoeld in veel minder verlichte tijden, toen de beschaving werd gedomineerd door religie en bijgeloof. Eenzaam. Deprimerend. Zoals Terence McKenna zei: "De prijs voor geestelijke gezondheid in deze maatschappij is een zekere mate van vervreemding."

Maar het wordt beter. Tenminste als je het toelaat.

Het is niet zo dat de samenleving dan minder leugenachtig aanvoelt (dat doet ze niet), en het is niet zo dat je gewend raakt aan hoe nep en oneerlijk het allemaal is (dat doe je niet). Politieke debatten, talkshows, films, celebrity award-shows, zelfs de grappen van stand-up comedians worden nog steeds ervaren als afkomstig uit een achterlijke droomwereld die volledig losgekoppeld is van de werkelijkheid, en de geur van propaganda hangt nog steeds overal. Maar het wordt wel beter.

Wat beter wordt, als je eenmaal je geest hebt losgekoppeld van de gedachtencontrole-matrix, is dat je stopt met zoeken naar geluk, verbinding en bevrediging op de plaatsen waar de matrix je getraind heeft die te zoeken. Je krijgt je gevoel van eigenwaarde niet meer door succesvol te zijn als ijverig tandwiel in de kapitalistische machine of door hoezeer je lichaam eruit ziet zoals de advertenties voorhouden dat het eruit moet zien.

Je haalt je gevoel van voldoening niet uit de mate van goedkeuring die je kunt krijgen van de leden van een geesteszieke maatschappij. Je vindt niet langer verbondenheid in valse tribale loyaliteit of in gezamenlijk schrokken van het buffet van geestdodend vermaak dat ons door de overheid wordt voorgeschoteld. Je zoekt je geluk niet langer in het najagen van nieuwe dingen om te bezitten en te consumeren, of in waardeloze nieuwe doelen om te bereiken.

In plaats daarvan begin je te zien dat, hoe verward en verknipt onze beschaving ook is, we nog steeds in een verbazingwekkend mooie wereld leven, waarvan de schoonheid veel groter en ouder is dan alle conceptuele onzin die we over de menselijke soort hebben uitgestort. Je begint vreugde te vinden in echte dingen. De overweldigende, majestueuze natuur. De vonk van waarachtigheid in de ogen van medemensen. Iets simpels als een stuk afval dat het licht perfect vangt, kan je doen genieten en giechelen als een kind.

En je leert van daaruit te leven. Je komt tot het inzicht dat het lijden en de misstanden in onze wereld weliswaar heel reëel zijn en enorme gevolgen hebben, maar dat er tegelijkertijd iets is dat veel belangrijker is dan al onze kleine menselijke problemen. Het feit dat wij in deze lichamen mogen leven en deze hersenen mogen bewonen, ons op deze geweldige planeet mogen bewegen en hem mogen waarnemen en erover mogen nadenken, is veel en veel belangrijker dan al onze in wezen futiele moeilijkheden.

Om je te helpen inzien wat ik bedoel: stel je even voor dat je niets ervaart. Stel je voor dat je gewoon een lichaamloos, oneindig bewustzijn bent, met niets te zien, horen, voelen, aanraken, proeven of ruiken. Geen gedachten om te denken, geen gevoelens om te voelen.

Stel je dan voor dat je na een eeuwigheid in die toestand, plotseling deze wereld ervaart. Alle bezienswaardigheden, geluiden, gevoelens, schoonheid. Alle gedachten, woorden, creativiteit, verbindingen, relaties. Stel je voor hoe geweldig dat zou zijn. Hoe heerlijk. Hoe gewaardeerd.

Als dat zou gebeuren, wat denk je dat belangrijker voor je zou lijken: het uiterlijk van de wereld en je vermogen die te ervaren, of het feit dat die zelfde wereld wat problemen heeft?

Die waardering voor het geweldige wonder van het bestaan komt in de plaats van de fixatie op details die vroeger je aandacht vasthielden. Dat belet je niet het lijden in de wereld te zien - in feite maakt het je er scherper van bewust. Maar het verandert de context waarin het gebeurt, omdat het gebeurt in een groter geheel , iets veel omvangrijkers dat niet beperkt is tot dat lijden.

Je kunt dus absoluut een gelukkig, tevreden leven leiden met een volledig bewustzijn van wat er werkelijk gaande is in onze wereld. In feite zal de toewijding om de waarheid te ontdekken die je ertoe bracht te begrijpen wat er gaande is in de wereld, je ook leiden naar vrede en geluk als je dat onderzoek naar binnen richt. Je moet gewoon stoppen met proberen je geluk en voldoening te halen uit de plaatsen waar onze bullshit-beschaving je getraind heeft die te zoeken.

En dan is het overal terug te vinden. Werkelijk overal.