Ontdek de parels van Tegenwind fotocolumniste Els Stallinga op de 1 mei-betoging in Parijs
Regelmatig horen we over demonstraties in Frankrijk. Ik wilde ze zelf ervaren en bekijken door mijn lens. Demonstraties in Nederland had ik al vaak gefotografeerd. Parijs werd een heel ander verhaal...
Waarom kwamen de Fransen op straat ?
De pensioenhervorming in Frankrijk heeft weinig steun en draagkracht vanuit de regering en bevolking. Macron heeft er dan ook een noodwet voor moeten gebruiken. Deze ondemocratische manier van regeren valt niet goed bij een aanzienlijk deel van de Franse burgers. " Als we dit pikken, kan Macron van alles wijzigen zonder dat het kabinet daar achter staat", vertelt een oudere dame mij.
Het Franse pensioenstelsel kun je niet vergelijken met het Nederlandse. Zo moet je 43 jaar werken om überhaupt aanspraak te mogen doen op je pensioen. Gevolg hiervan is dat veel zware beroepen niet meer vervroegd met pensioen kunnen. De hoogte van het pensioen is stukken lager dan in ons land, en vrouwen krijgen een stuk
minder dan mannen. Tel daarbij op dat het levensonderhoud duurder en duurder aan het worden is en de sociale zekerheid en zorg afbrokkelt
De jeugdwerkeloosheid ligt hoger dan 20%.
1 mei in Parijs
De demonstratie van 1 mei is een bijzondere, voor het eerst in 15 jaar slaan alle vakbonden de handen in mekaar. Waaronder dus ook die van politie en brandweer.
De afgelopen periode heb ik gebruikt om contacten te leggen, waaronder met een van de oprichters van de gele hesjes en een belangrijk figuur binnen CGT, een ietwat radicalere vakbond. Via journalisten daar werd ik voorbereid op de demonstratie. Maar goed ook, bleek later. Een demonstratie in Nederland verloopt heel anders dan in Parijs.
Zonder helm, bril en mondmasker kun je er niet werken in verband met de grote hoeveelheid traangas die de politie op de massa schiet.
De metrolijnen rondom het demonstratie gebied reden niet en de politie had checkpoints gecreëerd. Daar moest ik mijn tas openen, beschermende spullen zoals een helm, mondmasker en bril nemen ze van je af. Gelukkig had ik die van mij goed verstopt.
Indrukwekkende mensenmassa
Al snel stroomde het plein vol met mensen. Deze grote mensenmassa liep van de Place de la Republique naar Place de la Nation. In verschillende straten parallel van elkaar,
omdat de mensenmassa simpelweg te groot was. Heel indrukwekkend om te zien, van jong tot oud, en van links tot rechts en alles er tussenin. De sfeer is gemoedelijk
en zelfs gezellig. Men zingt uit volle borst allerlei Franse liederen mee. Halverwege de stoet zetten steeds meer mensen mondmaskers op, later begrepen wij waarom.
Al snel stonden we in wolken van traangas. Het was duidelijk dat de Fransen dat gewend zijn. Jonge kinderen tot hoogbejaarden zetten een masker en vaak een bril op, en liepen gewoon door. Heel inspirerend om te zien!
Ik was even in paniek toen er iets tegen mijn heup aan geschoten werd en er een projectiel naast mijn voet lag, ik wist niet wat het was en rende weg. Gelukkig was mijn vriend bij me, hij pakte mijn hand, samen renden we de juiste kant op. Mijn ademhaling versnelde door de schrik, waardoor ik traangas binnenkreeg. Na een poosje voelde ik mij weer goed. Er zijn overigens medische professionals bij de demonstranten. Ze zien eruit alsof ze in oorlogsgebied werken, met helm, gasmasker en een hesje aan. We horen gegil, twee mannen komen aanlopen met in hun armen een zichtbaar gewonde man, de man wordt neergelegd en ontvangt meteen hulp van toegesnelde medics.
Het geweld
De politie in Frankrijk treedt hard op. Niet alleen met traangas. Ook was de BRAV-M groep aanwezig. Die speciale tak van de politie is berucht en staat bekend dat ze soms excessief geweld gebruiken, ook tegen journalisten.
Anderzijds zag ik aan het eind van de demonstratie een 'Black Bloc' in actie, een groep mensen die een gewelddadige tactiek aanhangt. In vergelijking met de immens grote groep demonstranten vormen ze een relatief klein groepje, maar het zijn wel de mensen die de krantenkoppen domineren. Degenen die op deze manier actie voeren, moet je voornamelijk zoeken in extreem linkse hoek en bij anarchisten. Zij richten zich meestal op symbolen van kapitalisme en globalisering - zoals banken, multinationals, makelaars of restaurants, zoals McDonalds. Zij staken deze keer onder meer een bank in brand, wat meteen geblust werd door een waterkanon.
Ik ben blij dat ik de trip heb gemaakt, het was prachtig om te zien hoe verschillende stromingen op staan voor democratie. En ronduit inspirerend om de vastberadenheid van de Fransen mee te maken.