Over de confrontatie van groen idealisme met onaangename feiten
De natuurkunde voorbij
Nu mijn serie van vier documentaires onder de titel ‘’De ontrafeling van dogma’s” voltooid is, en binnenkort voor iedereen toegankelijk zal zijn op Tegenwind.tv, is het goed om te kijken waar we nu staan. Ik heb geprobeerd in de documentaires naar de wereld te kijken vanuit het oogpunt van de professionele fysicus. Daarbij spelen controleerbare waarnemingen en modellen die vervolgens aan die waarnemingen getoetst worden een centrale en cruciale rol.
Op zuiver natuurkundige gronden ben ik zeer kritisch over de mogelijkheden om de wereld van benodigde, veilige en betaalbare energie te voorzien met behulp van de zogenaamde hernieuwbare energiebronnen als biomassa, zon en wind, onder uitsluiting van kernenergie.
De argumenten voor die kritische houding draag ik voortdurend nadrukkelijk aan. Wat bewust niet in detail aan de orde is gekomen, zijn de gevolgen van het onberaden doorzetten van de groene ideologie, die meent dat CO2 de bron van alle kwaad is, en dat de enige manier om de wereld van een snelle klimaatondergang te redden het verbieden van fossiel en het opgewekt draaien aan de CO2-klimaatknop zou zijn.
Deze ideologisch bepaalde standpunten worden niet ondersteund door relevante natuurwetenschap en zijn uitsluitend gestolde politiek, daarmee de natuurkunde voorbij, en in die zin uiterst speculatief. De te verwachten morele en geopolitieke consequenties van dit streven, zijn echter verre van zegenrijk of verwaarloosbaar en evenmin erg speculatief, maar tamelijk voorspelbaar. Daarover gaat deze bijdrage, die daarmee ook een nabeschouwing van mijn vier documentaires is.
Alarmisme en energie
Er zijn weinig dingen in het leven die uitsluitend voor- of nadelen bieden. In het algemeen dienen voor- en nadelen zorgvuldig tegen elkaar afgewogen te worden om tot een rationele beslissing te komen. Maar gebeurt dat ook in het huidige politieke klimaat? Dat valt nogal tegen. Laten we ter illustratie wat zaken voor het voetlicht halen. Het huidige energie-debacle is een geschikte test-case.
We beginnen met de weerstand tegen fossiele energiebronnen. Onbetwist zijn kolen- en gascentrales technologische hoogstandjes die decennialang in staat waren om met weinig problemen energie naar vraag te leveren op een veilige, betrouwbare en betaalbare wijze. Zoals bij elke grootschalige activiteit zijn ook fossiele brandstoffen niet zonder bezwaren. Klimaatalarmisten zullen betogen dat de planeet op zijn laatste benen loopt omdat door het gebruik van fossiele brandstoffen zo veel CO2 in de atmosfeer wordt gebracht. De waarneembare natuurkundige feiten bieden weinig steun aan deze doemverhalen, die slechts voortkomen uit disfunctionele klimaatmodellen. Dat argument laat ik dus in deze discussie voor wat het is: alarmisme zonder wetenschappelijke basis.
Maar laten we de gedachtegang van onze alarmisten eens volgen, het gebruik van fossiele energieopwekking morgen of nog liever vandaag beëindigen en nadenken over de gevolgen van een dergelijke beslissing. Het kan nooit kwaad even in het vel van de tegenstander te kruipen en aldus de wereld te b