Sam Brokken: "Voorlopig nog geen paniek over unilaterale bevoegdheid WHO"
De WHO wil grote soevereiniteit over de landen die lid zijn bij het beheer van pandemiën. Daar heeft Sam Brokken wel een en ander over te melden. Maar aangezien zijn Facebook pagina weer behoorlijk onderhevig lijkt aan 'shadowbanning", verspreiden we zijn analyse ook via Tegenwind.
Sam Brokken:
Er heerst, en terecht, ongerustheid over de huidige WHO meetings.
Sinds de pandemie merken we dat overheden en experten nauwelijks zelf initiatieven durven nemen. Ze volgen liever blindelings de aanbevelingen van een niet-democratisch instituut. De redenen zijn legio. Er is in de loop der jaren een ongelooflijke belangenvermenging ontstaan tussen alle stakeholders.
Supranationale instellingen
Komt nog bij dat nationale overheden al jaren afhankelijk zijn geworden van supranationale instellingen zoals de VN, de EU, de Wereldbank en het IMF om financieel en maatschappelijk relevant te blijven. Deze instellingen hebben dan ook de hefbomen in handen om lokale overheden te dwingen in hun richting te lopen. Als je je dan bewust bent van de draaideurpolitiek bij zulke supranationale instellingen, dan wordt het duidelijk dat ook de WHO zwaar onder die invloed staat.
Overheden zijn zo afhankelijk gemaakt dat ze wel ‘moeten luisteren’ naar wat hogerop is beslist, hoewel ze dat in theorie niet verplicht zijn. Dat geldt ook voor de experten, die net als de instellingen gefinancierd worden door dezelfde bronnen.
BRICS-landen
Gelukkig worden meer en meer landen bewust van wat er zich aan het afspelen is. Vooral lage-en middeninkomenslanden (de zogenaamde BRICS-landen: Zuid-Amerika, Afrika en een groot deel van Azië) hebben nauwelijks invloed op wat er zich afspeelt achter de schermen van supranationale instellingen. Die macht is van meetafaan in handen van het westen. Desalniettemin hebben al die landen wel allemaal stemrecht, gelukkig maar.
De niet-westerse landen merken dan ook dat alles steeds boven hun hoofd wordt geregeld en ze merken in de praktijk dat het vaak niet werkt. Vermits ze toch niets te verliezen hebben, durven ze zich nog wel uitspreken.
De IHR (International Health Regulations - 2005) is er gekomen onder auspiciën van de WHO met als doel een internationale monitoring en database aan te leggen van o.a. overdraagbare ziekten. Een rapporteringssysteem als het ware. Op zich kan men daar niet tegen zijn. Dat lijkt me ook nodig in echt ernstige situaties.
Echter willen de westerse stakeholders, vooral aangevuurd door de USA en Charles Michel (!), dat de pandemie wordt ‘gebruikt’ om nog meer verantwoordelijkheid in de schoot van de WHO te leggen.
Het parlement in het VK heeft een petitie van de bevolking tegen de ondertekening verworpen. Op een goed blaadje staan bij de grote spelers speelt zeker mee. Westerse landen staan ook te springen om verantwoordelijkheden over te hevelen. Als het dan fout loopt, hebben zij het niet gedaan.
Unilaterale beslissingsmacht bij WHO?
Dat laatste speelt dus in de kaart van de supranationale instellingen waar grote commerciële spelers achter de schermen de kaarten in handen houden. Elke 'crisis' komt hen goed uit.
Het gaat zelfs zo ver dat er in de voorontwerpen wordt voorgesteld dat de WHO de landen niet meer dient te consulteren, wat de WHO alle macht geeft om unilateraal te beslissen. Meer nog, de Secretaris-Generaal (Tedros) kan dan autonoom beslissingen nemen. In de Zero-draft is dat qua bewoording enigszins afgezwakt, maar de essentie blijft. Als je weet dankzij wiens steun Tedros op die stoel is terechtgekomen (Gates Foundation), dan beslist dus het grote geld.
Maar waar staan we nu? Zal er morgen een beslissing vallen? Neen, het gaat om een zero-draft, een eerste uitgewerkt voorstel na de verschillende vergaderingen die er in de laatste twee jaar hebben plaatsgevonden. Bekijk het als een intentieverklaring. Vorig jaar hebben ze het al eens geprobeerd om de IHR aan te passen.
Bij één van die vergaderingen bleek dat de niet-westerse landen hun soevereine controle liever zelf in de hand houden. Deze landen, 47 in totaal, (BRICS, Afrika,…) beseffen dat het om meer gaat dan louter ‘monitoring van ziekten’. Het gaat om macht en controle van de Westerse geldschieters achter de WHO.
Lula en Joe Biden
Nu President Lula van Brazilië vriendje van de VS is geworden en zijn kar aan het keren is ten voordele van de WHO, worden de BRICS-landen uit elkaar gespeeld.
Lula werd eerder de bak ingedraaid met de steun van de VS en nu mét VS-steun verkozen. Meer nog, de Biden-administratie heeft aangekondigd dat de VS blindelings de WHO wil gaan volgen. Lula zal dat mogelijk ook doen.
Dat kan misschien nog een staartje krijgen want de 194 landen dienen de Zero Draft te ratificeren. Anderzijds staat er in de draft ook te lezen dat dit kan op een ‘voorlopige basis’. Zo poogt men de draft op te leggen zonder ratificatie. De Amerikaanse senaat is alvast ‘not amused’, want dit gaat tegen de Amerikaanse grondwet in. Politieke spelletjes zoals ze al bestaan sinds de Grieken en Romeinen.
Is een akkoord per definitie slecht? Dat hoeft niet zo te zijn, maar het lijkt er in dit geval wel op. De WHO zou louter als rol moeten hebben om wereldwijd, zonder inmenging van derden, alle data constant te verzamelen over alle mogelijke ziektebeelden. Als overlegorgaan kan het nuttig zijn om informatie uit te wisselen.
Zo kunnen autonome landen te rade gaan bij de WHO voor de cijfers en data, en zelf beslissen welke aanpak ze voorstaan. In de Zero-draft wordt ook melding gemaakt van meer respect voor de mensenrechten. Dat lijkt me ook maar voor de schijn. We hebben al gemerkt hoe makkelijk die tijdens de crisis aan de kant werden geschoven. Er wordt nu trouwens openlijk gesproken over ‘restriction of free movement, isolation and quarantines’. Jaja.
Een ‘One-Size Fits All- aanpak’ is dan ook contraproductief. Eén voorbeeldje. De EU en Afrika zijn demografisch niet te vergelijken, met een gemiddelde leeftijd van meer dan 45j in de EU en minder dan 25 j in Afrika, is het compleet onzinnig om dezelfde vax-strategie na te streven. Ze behoeven bij overdraagbare aandoeningen dan ook een totaal andere strategie. We hebben meer individuele gezondheidszorg nodig, met lokale verankering en het opvolgen van noden op individueel, micro- en mesoniveau, én minder WHO-inmenging!
Maar de economische groeilanden gaan zich niet zomaar laten schuren. Zij beseffen wat er op de achtergrond speelt en weten ook dat het niet noodzakelijk om gezondheidszorg gaat. Mijn aanvoelen is dat ze nog hard gaan tegenwringen, en terecht!
Einddatum 22 mei
Op 28 februari 2023 wordt er normaal gesproken nog niets beslist. De einddatum voor dit slecht schouwspel is vastgelegd op 22 mei 2024. Hoewel, de geschiedenis ons leert dat met zulke data vaak nog wordt geschoven.
Nog even geen paniek, wel gericht verzet blijven voeren. De laatste drie jaar hebben we in een unipolaire wereld geleefd, één stem, één visie. De groeilanden doen daar alvast niet meer aan mee.
Het is multipolariteit die zorgt voor evenwicht in de wereld en een hulp kan betekenen voor meer vrijheid en burgerrechten. Anderzijds zou het me niet verbazen dat we twee werelden gaan krijgen: eentje die volgt (het Westen) en andere landen die niet meer meedoen. Ik hoop op het laatste, dan verliest de WHO elk draagvlak. Een mens kan maar dromen.
REFERENTIES
https://apps.who.int/gb/inb/pdf_files/inb4/A_INB4_3-en.pdf
https://www.bmj.com/bmj/section-pdf/758916?path=/bmj/348/7964/Analysis.full.pdf
https://www.washingtonpost.com/.../wha-who-pandemic-treaty/
https://www.politico.eu/.../4-things-watch-world-health.../
https://petition.parliament.uk/petitions/614335