Waarom wordt relevante informatie genegeerd?

De Kompas aflevering van Drs. Maurice de Hond werd al goed bekeken bij Tegenwind.tv en staat ook sinds deze week online bij onze collega's van BLCKBX.TV.

In die aflevering van Kompas vertelt sociaal-geograaf Maurice de Hond over zijn autobiografie ‘Wie bang is, krijgt ook klappen’. Als enig kind van twee Auschwitz-overlevenden, pionier-programmeur en geboren dwarsdenker brengt hij een meeslepend verhaal. We leren Maurice kennen als een man die al heel zijn leven aan het werk gaat met cijfers en data. En daar dikwijls met terechte analyses opmerkelijke feiten in een ander daglicht weet te brengen.

In het hier volgend artikel beschrijft hij hoe nog steeds relevante informatie wordt genegeerd. Twee prima voorbeelden van informatie die onwelgevallig is, omdat hierdoor het dominante verhaal wordt ondergraven.

Onwelgevallig

Misschien wel het meeste wat ik gemist heb vanaf maart 2020 waren goede inhoudelijke debatten over relevante onderwerpen rondom de Coronacrisis. Ineens was er maar één verhaal mogelijk (het zogenaamde “dominante narratief”) en aan alternatieven was geen behoefte. Die alternatieven werden niet alleen genegeerd, maar de personen die met die alternatieven kwamen, werden hard aangepakt.

Ze werden in diskrediet gebracht, en het had consequenties (en soms hele zware) voor hun beroepsuitoefening. En om het allemaal nog erger te maken, het werd ook nog vaak gedaan “in de naam van de wetenschap”.

Ik heb talloze contacten gehad met – ook prominente – mensen werkende in de medische sector of met bestuurlijke verantwoordelijkheid, waaruit bleek dat zij niet achter het dominante narratief stonden, maar zich daar toch in schikten en hun ongenoegen niet kenbaar maakten naar de buitenwereld. Dat betrof het verspreiden van het virus door de lucht, de lockdowns, het sluiten van scholen, de risico’s van de bijwerkingen van mRNA-vaccins en het vaccineren van jongeren.

Hoewel het niet mijn keuze was om te zwijgen, wilde ik daar geen te zwaar negatief oordeel over vellen. De krachten waar men tegen moest vechten waren heel groot en men kon weinig hulp verwachten. Mede omdat de media zich zo achter het dominante narratief hadden geschaard. De stukken die inmiddels via de WOB-verzoeken naar buiten zijn gekomen, geven een goede indruk hoe sterk die krachten waren en wat er achter de schermen allemaal gebeurde. Het is onthutsend om te lezen en te merken hoe weinig aandacht eraan wordt besteed.

Nu was er de hoop dat als men de directe dreiging van het virus niet meer voor de bevolking voelbaar kon maken - en in die fase bevinden we ons gelukkig al een tijdje - dat er dan meer aandacht zou komen voor die informatie die niet in lijn ligt met dat ene verhaal. Niet om dan tot een soort afrekening te komen, maar om er lering uit te trekken. Enerzijds om de wonden van de afgelopen periode wat te helen en anderzijds om het veel beter te gaan doen als er onverhoopt een nieuwe gezondheidscrisis dreigt (of lijkt te dreigen).

Maar helaas zie ik daar, zeker in Nederland, weinig van terug.

Twee voorbeelden

Bij het negeren (of erger) van alternatieven in de afgelopen drie jaar viel me vooral het volgende op: Er waren twee soorten personen, die zich in die periode hebben opgeworpen met het analyseren en bekend maken van informatie, die niet in lijn was met dat dominante verhaal. Personen, die niet op basis van hun cv vooraf als deskundige op dat terrein zouden kunnen worden beschouwd en personen, die wel als zodanig beschouwd zouden kunnen worden.

Nu ben ik iemand die zich breed informeert en niet primair naar het cv kijkt, maar naar de kwaliteit van de informatie. (Ik weet uit eigen ervaring, dat een opleiding tot microbioloog, viroloog of epidem