Een analyse door Dr. Sean Lin, assistant professor in Biomedical Science Department at Feitian College - Middletown NY, VS
De Controle Group Cooperative, een initiatief dat meer dan 300 000 ongevaccineerde vrijwilligers volgt in 175 landen, publiceerde onlangs een enquete die ze hield bij meer dan 18000 respondenten. Een verhelderend inzicht in het welvaren van deze grootste 'controle groep' ooit.
Na de snelle en globale verspreiding van het coronavirus in 2019 (COVID-19) — vanuit China naar de Westerse wereld — bedachten en ontwikkelden verschillende grote farmaceutische bedrijven snel een COVID-19-vaccin. Deze vaccins werden algemeen beschikbaar gesteld door de EUA (Emergency Use Authorization = toestemming voor gebruik in noodsituaties). Tegen eind 2020 werd gestart met het wereldwijd toedienen van deze vaccins.
Volgens ‘Our World in Data’ kreeg tot nu toe 67,9 % van de wereldbevolking minimum één dosis van een COVID-19-vaccin. Terwijl slechts 23 % van de bevolking in lagelonenlanden een dosis van een COVID-19-vaccin kreeg, is de vaccinatiegraad in geïndustrialiseerde landen meestal ongeveer 80 %. In G7-landen bijvoorbeeld ziet dat eruit als volgt: 79,19 % in de V. S., 86,96 % in Canada, 80,92 % in Frankrijk, 77,66 % in Duitsland, 85,82 % in Italië, 83,60 % in Japan, en 79,97 % in het V.K.
In alle landen en regio’s wereldwijd zijn er echter mensen die — om diverse redenen — bewust kiezen om niet tegen COVID-19 te worden gevaccineerd. Zo ontstond een natuurlijke controlegroep die het mogelijk maakt een vergelijking te maken met de gevaccineerde bevolkingsgroep (dwz de experimentele groep). Immers, de hele COVID-19 vaccinatiecampagne kan worden beschouwd als een — al dan niet opzettelijke — nooit eerder geziene en allergrootste klinische test ooit wat betreft de veiligheid van vaccins voor de mens. Want over de veiligheid van de vaccins op lange termijn waren geen gegevens voorhanden toen ze beschikbaar werden gesteld door de EUA. Dus vormen de niet-gevaccineerden wereldwijd een bijzonder grote en unieke controlegroep voor deze mondiale klinische proef.
Dankzij de zeer waardevolle gegevens over de gezondheid van deze niet-gevaccineerde bevolkingsgroep werden tussen oktober 2021 en februari 2022 — door de Control Group Cooperative (CGC), een organisatie in het V.K. — afzonderlijke en spontaan gerapporteerde gegevens verzameld over de gezondheidstoestand van niet-gevaccineerden, over de redenen waarom ze het COVID-19-vaccin weigerden, of ze besmet werden met het SARS-CoV-2-virus, over de ernst van hun symptomen in geval van besmetting, en of ze slachtoffer werden van discriminatie of vergeldingsacties.
Deze data werden geanalyseerd door een onderzoeksteam dat volledig losstond van de CGC en geen enkele vergoeding ontving voor de interpretatie van de resultaten van deze CGC-enquête. Het recente rapport van hun bevindingen werd gepubliceerd in het International Journal of Vaccine Theory, Practice, and Research, een peer-reviewed academisch en publiek toegankelijk tijdschrift.
Wat is de Control Group Cooperative (CGC)?
De CGC werd opgericht in juli 2021 ter verdediging van het onaantastbare mensenrecht op keuzevrijheid en lichamelijke integriteit. Eén van de basisprincipes op gebied van volksgezondheid is namelijk: respect voor autonomie. Deze coöperatie richt zich vooral op het mogelijk marginaliseren en stigmatiseren van niet-COVID-19-gevaccineerde mensengroepen wereldwijd. De aandeelhouders van de coöperatie zijn van mening dat ze een positieve bijdrage aan de maatschappij leveren door gezondheidsgegevens te verzamelen van zowel gevaccineerden als niet-gevaccineerden tegen SARS-CoV-2, om op die manier een echt vergelijkende analyse mogelijk te maken.
Hun uitgangspunt is dat er geen officiële controlegroep bestaat die door overheden of gezondheidsautoriteiten werd aangeduid. Aangezien alle bestaande COVID-19-vaccins experimenteel zijn, en aangezien een geldig wetenschappelijk experiment (dwz. een gecontroleerd experiment) minstens één groep nodig heeft (dwz een controlegroep) die géén experimentele behandeling ondergaat, moeten ook de behandelingen met de COVID-19-vaccins een controlegroep hebben om op lange termijn zowel de werkzaamheid als de veiligheid ervan te kunnen evalueren.
Op dit moment hebben zich in meer dan 175 landen ruim 305.000 deelnemers, die uit eigen beweging besloten om niet te worden geprikt met de COVID-19-vaccins, bij de controlegroep aangemeld als kandidaat.
Door deel uit te maken van die controlegroep kregen de deelnemers een ID-kaart waaruit blijkt dat ze ‘niet hoefden te worden gevaccineerd’ omwille van hun medewerking. De CGC verklaarde op hun website dat deze ID-kaart ‘geen officiële of wettelijke vrijstelling verleende in geen enkel land’. Hoewel deze ID-kaarten door geen enkele autoriteit werden erkend, rapporteerden vele deelnemers dat zo’n kaart hen had geholpen bij het vermijden van een vaccinatie zonder ‘informed consent’ (toestemming na verkregen informatie). Ook had het hun standpunt verstevigd en discussies met anderen gemakkelijker gemaakt.
Sommige overheden en journalisten hebben geprobeerd de CGC in diskrediet te brengen door dit ‘potentieel bedrog’ te noemen. Zo heeft de provinciale overheid van Manitoba in Canada, na het ontdekken van verschillende ID-kaarten uitgegeven door de CGC, op haar twitter-account gezet dat men volgens een Brits gezondheidsorgaan ‘gegevens die werden verworven via dat platform niet kon gebruiken als officiële vergelijkende test tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden’. Maar het Britse Medicines and Health Care products Regulatory Agency verklaarde dat het geen goedkeuring hoefde te geven voor het verzamelen van data bij het publiek.
Eerlijkheidshalve dient gezegd dat het moeilijk is om de volledigheid van onderzoeksresultaten te evalueren voor zo’n onderzoek op wereldschaal. Het is ook een hele uitdaging om na te gaan of de vrijwilligers in deze studie sterk bevooroordeeld waren of niet. Maar geen enkele klinische proef kan op zo’n grote schaal worden uitgevoerd, en de wereld heeft behoefte aan data over de gezondheid van de bevolking. Dus ook al kunnen de resultaten van deze studie niet even grondig zijn als bij een reguliere klinische proef, toch kan de waarde van deze studie niet eenvoudigweg worden afgewezen als er zoveel waardevolle info wordt verstrekt vanuit unieke invalshoeken.
Conclusies na een onafhankelijke analyse van de CGC-enquête
Door deel te nemen aan de controlegroep gaan de deelnemers ermee akkoord maandelijks een onderzoeksformulier in te vullen over hun gezondheidstoestand.
De hogergenoemde analyse werd uitgevoerd door een internationaal team van onafhankelijke onderzoekers en behandelt gegevens die werden verzameld bij een grote groep mensen gedurende een periode van meer dan 5 maanden — van oktober 2021 tot februari 2022.
Deze cohort van 18.497 personen is een subgroep binnen het volledige aantal deelnemers (297.618 in totaal, stand op eind februari 2022), die zorgvuldig werden geselecteerd om representatief te zijn voor het volledige gegevensbestand.
Geografische verdeling van de niet-gevaccineerde bevolkingsgroepen
In de cohortgroep zijn de meeste niet-gevaccineerde bevolkingsgroepen afkomstig uit Europa (40 %), Oceanië (Australië en Nieuw-Zeeland, 27 %), en Noord-Amerika (V.S. en Canada, 25 %). De ondervraagde deelnemers komen globaal uit 68 landen en 6 continenten.
[Controlegroep van deelnemers die meewerkten PER REGIO]
Leeftijdsgroep en geslacht
Onder de 96,3 % van de deelnemers die hun geslacht bekendmaakten, waren 57 % vrouwen en 43 % mannen. De grootste groep van ondervraagde deelnemers waren tussen de 50 en de 69 jaar oud, de leeftijdsgroep die door gezondheidsinstanties wordt beschouwd als een groep die — vergeleken met de algmene bevolking — meer risico loopt op besmetting met COVID-19, ernstiger ziek wordt of zelfs overlijdt na de besmetting. Ook het aantal deelnemers tussen de 40 en 49 jaar oud vormden een relatief grote groep.
[Controlegroep van deelnemers die meewerkten VOLGENS LEEFTIJD EN GESLACHT]
Meeste voorkomende redenen om géén COVID-19-vaccin te willen
Volgens de enquête zijn de vijf belangrijkste redenen waarom deelnemers aan de cohortgroep besloten géén COVID-19-vaccin te willen o.a. hun voorkeur voor natuurlijke medische interventies, wantrouwen tegenover farmaceutische inmenging, wantrouwen tegenover de overheid wat betreft informatie over de vaccins, weinig of geen gegevens na proefondervindelijke studies, en angst voor de gevolgen op lange termijn. Al deze redenen waren ongeveer even belangrijk. Elke deelnemer kon één of meerdere redenen kiezen die voor hem of haar even doorslaggevend waren.
[De meest voorkomende beweegredenen om niet te worden gevaccineerd]
Uit de resultaten valt af te leiden dat de deelnemers niet afkerig waren van medische behandelingen. Ze stonden ook niet onverschillig tegenover hun eigen gezondheid, zoals sommige media en/of autoriteiten beweerden. Deze niet-gevaccineerden vonden dat er niet slechts één manier was (vaccinatie) om hun gezondheid te ondersteunen. Ze waren zelfs behoorlijk conservatief ivm met de nieuwe vaccin-producten. Geen enkele wetenschapper waar ook ter wereld kan beweren dat we alle aspecten van de nieuwe vaccin-producten begrijpen.
Aangezien het ontwikkelen van vaccins in het verleden gemiddeld 10 à 15 jaar in beslag nam, staan veel mensen ook sceptisch tov de COVID-19-vaccins die zo snel werden bedacht door verschillende grote farmaceutische bedrijven (Pfizer, Moderna, Johnson & Johnson) nadat ze forse financiële middelen hadden gekregen van de V.S., Duitsland, en ander overheden. Bovendien is het messenger RNA (mRNA)-perspectief — de basis waarop de Pfizer en Moderna COVID-19-vaccins werden ontwikkeld — een totaal nieuwe technologie die nooit eerder werd gebruikt voor het produceren van vaccins.
Zelfs voordat de vaccins werden toegepast wist men dat RNA-molecules in het menselijk lichaam onstabiel zijn. Maar het mRNA, gebruikt bij de nieuwe vaccins, werd aangepast om het te stabiliseren. Bijgevolg weten we niet of er eventueel nevenverschijnselen van deze aangepaste mRNA-molecules zouden kunnen zijn — onmiddellijk, na verloop van tijd, of op lange termijn. Dus het lijkt heel redelijk dat sommige mensen liever de nevenverschijnselen van deze nieuwe mRNA-vaccins op lange termijn willen afwachten. Ze vertrouwen de beperkte onderzoeksgegevens niet.
Fysieke en mentale gezondheid van de niet-gevaccineerde groep
COVID-19-besmetting voorafgaand aan de studie
[Percentage van ondervraagde deelnemers die een COVID-19-besmetting rapporteerden voorafgaand aan de studie]
Vooraleer ze deelnamen aan de studie werden minder dan 20 % van de deelnemers besmet met het SARS-CoV-2 virus. De meesten onder hen waren tussen de 20 en de 69 jaar oud.
2) COVID-19-besmetting tijdens de studie van 5 maanden
[Percentage van ondervraagde deelnemers die een COVID-19-besmetting rapporteerden tijdens de studie — weergegeven per maand]
[Percentage van ondervraagde deelnemers die een COVID-19-besmetting rapporteerden tijdens de studie — weergegeven per maand]
Tijdens de studie van 5 maanden (oktober 2021 - februari 2022) was in de meeste delen van de wereld de zeer overdraagbare omicron-variant de meest voorkomende variant. Deze kwam in de plaats van de voordien dominante delta-variant. Daardoor raakten vele mensen besmet.
De meeste ondervraagde deelnemers die op de vragenlijsten een vermoedelijke of daadwerkelijke COVID-19-besmetting aankruisten, waren tussen de 20 en de 69 jaar oud. Dit komt overeen met het aantal besmettingen van vóór de enquête. Vooral in de leeftijdsgroep van 20 tot 49 jaar bedroeg het percentage 10,7 % van het aantal ondervraagden. In de leeftijdsgroep van 50 tot 69 jaar bedroeg dit 12,3 %.
3) Ernstige ziekteverschijnselen bij de besmette deelnemers
[Ernst van de gerapporteerde COVID-19-besmettingen]
Aangezien de samenleving er op geen enkele manier in slaagde de verspreiding van de omicron-variant te stoppen, raakten velen besmet tijdens deze periode. Onder hen waren veel besmettingen zonder symptomen. Onze grootste aandacht ging daarom uit naar de deelnemers van de cohortgroep die ernstig ziek en/of gehospitaliseerd werden.
[Ernst van de gerapporteerde COVID-19-besmettingen]
Gelukkig waren bij de meerderheid van deze gevallen de symptomen mild tot matig-ernstig. Het percentage ernstig zieken bleek erg laag (ongeveer 2 % van alle deelnemers). Slechts 74 van de 5.196 (1,4 %) deelnemers die effectief besmet waren of sterk vermoedden dat ze besmet waren, rapporteerden dat ze waren gehospitaliseerd. Dit percentage is allicht niet helemaal accuraat, want mensen die erg ziek of gehospitaliseerd zijn, voelen zich waarschijnlijk niet gezond genoeg om te willen deelnemen aan dit soort enquête. Dus objectief gezien zullen de gegevens van deze enquête vertekend zijn, in de richting van méér gezonde aantallen.
Evengoed tonen de data hier aan dat deze niet-gevaccineerden niet gevoeliger waren voor een omicron-besmetting, zelfs al waren ze niet beschermd door de vaccins. Anders zou het besmettings- en hospitalisatiepercentage binnen deze groep veel hoger geweest zijn. Bijgevolg is dit heel belangrijke informatie en vormt het tevens de kern van deze studie.
In bovenstaande grafiek staan echter geen gegevens over het aantal overlijdens. De overledenen waren uiteraard niet in staat hun eigen situatie te melden. Omdat het via enquête-model gewoon onmogelijk is het aantal overlijdens te kennen, zullen sommigen de bevindingen bekritiseren en als niet gezaghebbend beschouwen, vermits die gevallen niet werden bevestigd door een arts. Maar voortgaand op het kleine aantal patiënten met ernstige ziekteverschijnselen binnen de besmette cohort-groep is het redelijk om ervan uit te gaan dat de verergering van de ziekte na besmetting met omicron niet samenhangt met de vaccinatie-status.
Bovendien gaan de belangrijkste syptomen bij de besmette deelnemers over vermoeidheid, hoest, spierpijn of pijn in het lichaam, koorts, en smaakverlies. De meeste hiervan werden gerapporteerd door deelnemers in de leeftijdsgroep tussen de 50 en 69 jaar. Hoogstwaarschijnlijk waren dus ouderdom en onderliggende aandoeningen de belangrijkste factoren die het ziekteverloop verergerden.
Eigen gebruik van vitaminen of medicijnen
[Besmette deelnemers die op eigen initiatief vitaminen/medicijnen gebruikten]
Hoewel de Food and Drug Administration (FDA) in de V.S. en de gezondheidsdiensten in een aantal andere landen het gebruik van ivermectin of hydroxychloroquine niet goedkeurden, waren sommige deelnemers van mening dat genoeg gegevens uit degelijke en belangrijke medische onderzoekstudies suggereerden dat deze medicijnen effectief waren bij de behandeling van COVID-19. Sommige artsen en zorgverleners spraken uit eigen ervaring en zeiden dat ze veel patiënten hadden geholpen met deze medicijnen. Dus gingen heel wat mensen die medicijnen gebruiken om hun COVID-19-besmetting te bestrijden. Verder namen de meesten ook vitamines, aangezien die een goede hulp kunnen zijn bij het versterken van het immunsysteem. Het is duidelijk dat zij COVID-19 actief benaderden via preventie en behandeling. Ze negeerden dus niet zomaar de gevaren van deze ziekte.
Het dragen van mondkapjes door besmette deelnemers
[Percentage besmette deelnemers die wel of niet mondkapjes droegen]
Het feit dat deze deelnemers niet waren gevaccineerd betekent niet dat ze zich geen zorgen maakten over hun eigen gezondheid of die van anderen. Integendeel, de meesten van hen gingen heel bewust om met hun gezondheid en persoonlijke hygiëne om het verspreiden van COVID-19 te vermijden.
Velen karakteriseerden de niet-gevaccineerden als een groep mensen die zich niet bekommerde om het eigen leven of de eigen gezondheid vermits ze geen mondkapjes droegen of voorzorgsmaatregelen troffen om anderen niet te besmetten. Nochtans tonen de grafiekgegevens duidelijk aan dat ook vele niet-gevaccineerden meestal mondkapjes droegen overdag. En bovenstaande data impliceren geen enkel oorzakelijk verband tussen het dragen van mondkapjes en het aantal gevallen van COVID-19.
Discriminatie waarmee de niet-gevaccineerde controlegroep werd geconfronteerd
Een aantal journalisten, gezagsdragers, en overheidsinstellingen beweerden dat de niet-gevaccineerden een risico vormden voor hen die wél waren gevaccineerd. In november 2021 publiceerde Professor Gunter Kampf een artikel in The Lancet waarin hij uitlegt dat zelfs gevaccineerden het SARS-CoV-2 virus verder zouden verspreiden. Het stigmatiseren van niet-gevaccineerden kan dus niet wetenschappelijk worden gerechtvaardigd.
Ondanks dit alles hebben verschillende landen een vaccin-mandaat opgelegd aan hun volwassen bevolking. Vele andere landen, zoals de V.S., Canada, en Frankrijk, eisten van hun ambtenaren, zorgmedewerkers, en/of werknemers in bepaalde beroepsgroepen dat ze zich lieten vaccineren met de COVID-19 vaccins. Zij die bleven weigerden om te worden geprikt, zouden hun job verliezen.
Mentale gezondheid
[Deelnemers die mentale gezondheidsproblemen signaleerden]
De enquête vroeg de ondervraagden ook of ze zich al dan niet gediscrimineerd voelden, door de autoriteiten of door andere mensen. Tussen 20 en bijna 50 % van de ondervraagden liet weten dat ze zich gedupeerd voelden. De hoogste discriminatiecijfers werden gerapporteerd in Zuid-Europa, Zuid-Amerika, West-Europa, Oceanië, en Zuid-Afrika. Deze deelnemers werden gediscrimineerd door het beleid of door andere mensen uit diverse lagen van de samenleving, op het werk, als student, en als toerist.
Jobverlies voor deelnemers binnen de arbeidsleeftijd
De enquête was bedoeld voor mensen tussen de 20 en 69 jaar, mensen binnen de arbeidsleeftijd. De meeste meldingen over jobverlies kwamen uit Oceanië (29 % van
deelnemers binnen de arbeidsleeftijd), Noord-Amerika (13 %), Zuid-Europa (13 %), en Zuid-Oost Azië (12 %). Hoewel de rapport niet duidelijk aangaf of het jobverlies volledig toe te schrijven was aan de vaccin-mandaten, is het toch hoogst waarschijnlijk dat bepaalde mensen hun job zouden verliezen indien ze de COVID-19 vaccins weigerden.
[Jobverlies voor deelnemers binnen de arbeidsleeftijd]
Mentale gezondheid van de niet-gevaccineerde onderzoeksgroep
Ondanks het feit dat niet-gevaccineerde deelnemers niet te lijden hadden onder besmetting / zware ziekteverschijnselen, blijft de vraag bestaan of de stress van de vaccin-mandaten / -verplichtingen hen toch geen psychologische schade hebben toegebracht?
[Percentage deelnemers die haatreacties of pesterij rapporteerden]
Hun mentale gezondheidstoestand werd door henzelf vastgesteld. Slechts 12 % geloofde er tijdens de 5 maanden van de enquête nog in dat ‘het leven heerlijk’ was. Ongeveer 20 % van de deelnemers uit alle leeftijdsgroepen voelden zich voortdurend ontmoedigd en hopeloos. Daardoor stond een groot aantal deelnemers onder emotionele spanning.
Dit is eveneens een zeer opmerkelijke kwestie, ondanks het feit dat de enquête niet kon aantonen dat mentale stress uitsluitend werd veroorzaakt door discriminatie. Iedereen die wordt onderworpen aan beperkingen — om het even op welk levensgebied en gedurende een langere periode, via discriminatie en/of zelfs door de vijandigheid van anderen — maakt veel kans op extra mentale stress.
Samengevat: deze studie verschaft unieke gegevens omtrent de niet-gevaccineerde ‘controlegroep’ tijdens het wereldwijde gigantische experiment om op de bevolking een massavaccinatie toe te passen met nieuwe vaccins die werden ontwikkeld met nieuwe technologieën.
Ze verschaft eveneens belangrijke informatie voor huisartsen en gezondheidswerkers om het besluitvormingsproces te evalueren inzake de gevolgen van bepaalde beleidsmaatregelen op diverse bevolkingsgroepen. Bij volksgezondheids-crises bijvoorbeeld zijn er vaak dilemma’s op gebied van ethische overwegingen inzake volksgezondheid. Maar de vraag die we ons steeds moeten blijven stellen is:
Houden we ons aan de ethische norm van Primum non noteer, ‘eerst en vooral geen schade berokkenen’?
Vertaling: Nelly Busschots & Harry van Kamp. Eindredactie: Nelly Busschots