De censuur van LinkedIn hoort niet thuis in een liberale democratie
“Alles dat werkelijk groots en inspirerend is, is gecreëerd door een individu dat kon werken in vrijheid.” - Albert Einstein
Eerder vandaag werd mijn account op LinkedIn voor de tweede keer in een jaar tijd verwijderd. De eerste keer gebeurde dit op 9 juli 2022. Op dat moment had ik meer dan 15.000 volgers en gebruikte ik dat kanaal vooral voor mijn professionele activiteit als verzekeringsmakelaar. LinkedIn is dan ook een interessant platform waar professionals elkaar kunnen ontmoeten en informatie met elkaar kunnen delen. Ik maakte echter blijkbaar toen de fout een video te delen waar enkele gerenommeerde wetenschappers zich vragen stelden over de efficiëntie van de mRNA-injecties van Pfizer en Moderna. Toen deze video viraal ging en meer dan 100.000 keer werd bekeken, werd mijn account geschrapt zonder verdere uitleg. Ik zocht toen contact met medewerkers van LinkedIn Benelux maar kreeg nooit een antwoord. Na contact met verschillende wetenschappers die net als ik hetzelfde lot hadden ondergaan, hoorde ik dat het standaard ongeveer een half jaar duurt alvorens je terug toegang krijgt. Omdat ik echt geen half jaar kon wachten vanwege mijn professionele contacten aldaar, besloot ik om from scratch een nieuw account aan te maken. Met veel plezier was dit niet, want het vergt toch redelijk wat werk om je profiel en werkervaring opnieuw op punt te zetten. Anderen krijgen ook geen melding dat je account verwijderd is, waardoor het dan ook geen sinecure is om opnieuw de juiste contacten toe te voegen.
Het jammere gevolg was dat ik sindsdien, helaas, aan zelfcensuur begon te doen om niet opnieuw hetzelfde lot te moeten ondergaan. Ik postte dan ook niets meer negatiefs over de eerder vernoemde injecties. Het bijkomende voordeel hiervan was dat ik andere professionele contacten op die manier niet meer schoffeerde. Op dat moment geloofde immers nog bijna iedereen dat deze spuiten bijna goddelijk waren en onze samenleving hadden gered. Deze ballon wordt gelukkig steeds meer doorprikt, maar hier zal ik in dit artikel niet verder op ingaan.
Gisteren besloot ik op LinkedIn een artikel te delen van Luk Adang. Sinds enkele maanden schrijft hij immers elke woensdag, op mijn website, een tekst over de onwaarheden die blijven circuleren over het klimaatprobleem. Aangezien dit over een heel ander thema gaat dan de eerder genoemde injecties dacht ik niet dat dit een probleem zou zijn. In de zeer sterke tekst van gisteren stelde hij zich, volgens mij zeer terechte, vragen over windturbines. Het artikel ging viraal, zowel op Twitter als op LinkedIn. Toen ik gisteren ging slapen nam ik nog snel een screenshot (zie hieronder). Op dat moment hadden dus al ongeveer 60.000 mensen deze post zien passeren.
In de loop van deze voormiddag werd het artikel nog meer gedeeld en zaten we al op 140.000 views. Blijkbaar moeten we op deze manier toch op bepaalde zere tenen getrapt hebben, want om 12u07 kreeg ik een mail met de melding dat mijn post werd verwijderd vanwege misinformatie.
Toen ik iets later wou inloggen om ‘in beroep’ te gaan tegen deze verwijdering merkte ik op dat ik niet meer kon inloggen. Voor de tweede keer werd mijn account dus verwijderd. Omdat de artikels van Luk zo gesmaakt worden én omdat bepaalde mensen deze blijkbaar niet graag verspreid zien, hebben we besloten om vanaf nu niet één maar twee keer per week met een nieuw artikel te komen, dus zowel op woensdag als op zondag. Reeds zondag kan u al genieten van het tweede deel over de windturbines. Ik hoop dat deze opnieuw zoveel zal gelezen worden als deel 1. U mag hier gerust bij helpen, uiteraard.
De laa