De monetaire reset is niet iets dat zich plots vanuit het niets aandient. Het gaat om een degelijk voorbereide verandering in het monetaire systeem, gedreven door centrale banken en overheden.
Wat volgt een persoonlijke interpretatie over een mogelijk scenario van een nakende monetaire reset. Later kunnen we op dit artikel terugkijken en zeggen ‘yep he was right’ of ‘man, man, wat zat hij fout’...
De motieven
Een monetaire reset kan verschillende motieven hebben. Misschien wil men een nakende crash van het systeem voor zijn. Of de opgebouwde schuldenberg in het bestaande systeem wegwerken. Wil de financiële elite zich vrijwaren van een crash of gaat het om een combinatie van dergelijke redenen?
Het huidig monetair systeem ontstond door het Bretton-Woods akkoord van 1944. Maar eigenlijk is 15 augustus 1971 een veel belangrijkere datum. Toen werd de convertibiliteit van de Amerikaanse dollar naar goud 'tijdelijk' gesloten door President Nixon en Henry Kissinger. Maar zoals Ronald Reagan ooit zei: ‘er is niets zo permanent als een tijdelijke overheidsmaatregel’.
Fiat valuta
De facto zijn valuta sinds die dag waardeloos: het werden 'fiat valuta', geruggesteund door het vertrouwen in de overheid en niet meer verankerd aan de wettelijke waarde van goud. Vanaf toen konden regeringen de beperkingen die ze zich oplegden, overboord gooien. Sindsdien worden valuta gedrukt - en recenter: digitaal gecreëerd - door de centrale banken maar ook door commerciële banken bij het verlenen van kredieten. Er staat geen rem meer op overheids-deficit-spending, of op het creëren van een ‘fata morgana’-achtige financiële economie, op gebakken lucht gebaseerde ‘ponzi schemes’ her en der, en derivaten zoveel men wil...
Het is een feit dat elk monetair systeem eindig is. Zeker het huidige dat aan niets waardevol is verankerd. En dat maken we nu mee. De schuldenlast staat eind 2022 op 600 biljoen US dollar en de derivatenmarkt klokt af op 2 biljard US dollar: die doen het monetair systeem slagzij maken. En er loopt aan ijltempo water binnen.
Hoe kan een monetaire reset er dan uitzien?
Zo’n monetaire reset kan gelijklopen met de introductie van CBDC’s (Central Bank Digital Currency). Hoe dan? De overheden lichten iedereen gelijktijdig in (waarschijnlijk op een zondagnacht): er is vanaf nu een nieuw monetair systeem! Om in het nieuwe systeem te geraken, moet je door een tunnel. Je komt op een autosnelweg terecht met 20 baanvakken. De meest rechtse baanvakken zijn voor diegenen die het snelst vooruit kunnen (lees: die het minste assets bezitten), de meest linkse baanvakken zijn voor de traagste slakken (lees: die de meeste assets bezitten).
Iedereen wil zo snel mogelijk door de tunnel waardoor er op de autosnelweg in no time meer dan duizend kilometer file staat. En nu komt het: er staan maar 5 tolcabines om al die traffic door te laten, uiteraard na screening. Waarom zou je per se snel naar de andere kant van de tunnel willen, naar het gebied met de nieuwe CBDC’s? Omdat de overheden de oude valuta slag om slinger devalueren (bv. na 1 week is er 10% devaluatie, na 8 weken is er 25% devaluatie...). Dus hoe meer je wil ‘overhouden’, hoe sneller je wil gaan.
Interesten
Tegelijk stijgen interest rates tot waanzinnige hoogtes, bijvoorbeeld 50% of meer. Dat leidt tot een ineenstorting van de obligatie- en aandelenmarkten. En er komt uiteraard een debt jubilee (kwijtschelding) voor overheidsschuld. Helaas voor de private schuld: die blijft wel bestaan, die neem je 1 op 1 mee in het nieuwe systeem. Dat maakt het de overheid en haar acolieten makkelijker om na de tocht door de tunnel assets te confisqueren.
Zit je op 1 van de rechterrijstroken, bijvoorbeeld als iemand met 10.000 € aan assets, dan heb je geluk. Er is niet zoveel controle nodig, je oude Euro's worden bijvoorbeeld aan 50% meegenomen naar de nieuwe Euro, de digitale CBDC, dus heb je nog 5.000 nieuwe Euro. Als adaptatiewortel krijgen de mensen op de rechterrijstroken ook nog eens 2.500€ nieuwe Euro in CBDC. Mooi, toch?
Zit je meer naar links en heb je spaargelden, obligaties, vastgoed, land, een bedrijf, aandelen enzomeer, dan gaat de rij veel trager vooruit. Want daar moet je een ellenlange lijst van documenten invullen, daar wordt het meest gecontroleerd, moet je langtijdig aan de kant omdat uitleg moet worden gegeven over een bepaalde asset. En dat allemaal terwijl de waarde van je assets zienderogen wegsmelt. Geen wortel voor deze rijstroken. Minder mooi, niet?
Iedereen verliezer, behalve...
Bijna onmiddellijk ontstaat er een zwarte markt voor de mensen op de linkerrijstroken om het hen mogelijk te maken aan een ‘interessante’ discount een maximum van hun assets over te zetten naar het nieuwe systeem, met een minimum aan devaluatie. Wie weet door de overheid zelf gereguleerd...
De moraal van het verhaal: iedereen is verliezer, behalve de overheden en hun acolieten. De vraag rijst: wat moet ik doen met mijn assets ter voorbereiding van zo’n mogelijk scenario? Dat moet iedereen uiteindelijk voor zichzelf beslissen. Het blijft duidelijk dat er heel wat gedupeerden zullen zijn. Dus hoedanook: bereid je voor.