De waarheid is een zegen, maar ze voelt soms als een vloek
Al heel mijn leven heeft het woordje 'waarom' met grote waarschijnlijkheid een plaats verworven in mijn top tien van meest gebruikte woordjes. Ik kan me niet anders herinneren dan dat feiten mij altijd prikkelden en ik te weten wilde komen waar die feiten vandaan kwamen, en welke waarheden er nog onder die feiten verstopt zaten. En dat vond ik leuk. Als kind irriteerde ik talloze leraren door mijn nieuwsgierigheid. Dat eeuwige 'waarom' kon hen maar matig, tot niet bekoren.
De tijden lijken nog niet veranderd. Nog steeds lijk je een lastpak als je dingen in vraag stelt. Als je uit oprechte nieuwsgierigheid andere kanalen hanteert dan het journaal, (dat helaas te ongenuanceerd en te sloganesk is voor deze jongen) ben je een wappie of een complotgek. Niet dat het veel uitmaakt dat journaals en kranten al decennia leugens van regeringen ophoesten in naam van de goede zaak. De meeste mensen pogen die leugens zo snel mogelijk te vergeten om over te gaan tot de orde van de dag.
De leugens over Irak
Ik moet zeggen, toen de leugens over Irak aan het licht kwamen, zag ik mezelf terug zitten in de sofa, vol verbijstering starend naar de live debatten in de Amerikaanse senaat waar de betrouwbaar lijkende Colin Powell vol vuur beweerde dat die Iraakse massavernietigingswapen een grote bedreiging waren voor de ganse westerse wereld. Dat ging over wapens die er toen niet eens waren, laat staan dat ze er ooit geweest zijn.
Maar ja, alles voor de heilige dollars, moeten ze daar gedacht hebben. Een leugentje meer of minder in naam van die miljarden dollars maakt niet zo heel veel uit. Ik kon het amper geloven dat leiders in staat waren om op mondiaal niveau leugens te verspreiden ten eigen glorie. Nu weet ik dat wel.
En vele geschiedenislessen later weet ik dat het dikwijls zo gegaan is. In het belang van miljarden dollars wordt de bevolking met narratieven rond de oren gesmeten alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En het erge is, we zijn het normaal gaan vinden.
Die vaststelling doet pijn om neer te schrijven.
Al jaren poog ik met mijn naïeve kop, ter goeder trouw, me te informeren omdat ik graag alles van zoveel mogen kanten belicht. In deze tijden wordt de mensen wijs gemaakt dat dat gevaarlijk is. En dat klopt ook. Niet voor de mensen die zich behoorlijk informeren, maar voor diegenen die zich bezighouden met het verzinnen van de narratieven die angst moeten inboezemen. Voor hun surrealistische toekomstbeeld is het gevaarlijk, voor de maatschappij is het een zegen, en de enige mogelijke hoop voor een mooie toekomst.
Op zoek naar waarheid ontdekte ik, samen met miljoenen anderen, dokter Aseem Malhotra. Een briljante cardioloog die veel bijval ontving gedurende zijn gehele carrière. Hij was als arts volledig mee met ‘de wetenschap’ en braaf en vol vertrouwen liet hij zich prikken. Zijn vader, die ook arts was, deed hetzelfde. Helaas stierf die goede vader plots na de vaccinatie. Dat vond dr. Aseem een bizar toeval waardoor hij op onderzoek uit ging. Hij is arts, wetenschapper en dus gekwalificeerd om het nodige speurwerk te doen. Na maanden komt hij tot de vaststelling dat de hartstilstand van zijn vader veroorzaakt was door die ene fatale booster. Dat veranderde zijn leven. Hij begon een missie. Hij wilde de wereld behoeden voor onnodige slachtoffers.