Genk viseert de tuinen van haar burgers. In wiens belang?
De overheid wil steeds dieper ons privé- en sociaal leven binnendringen en stroomlijnen, en dit steeds in naam van het 'algemeen belang', 'de veiligheid', 'het klimaat', 'strijd tegen desinformatie', de volksgezondheid, de vrede, etc. Zoals ongeveer alle heersers ooit in de wereldgeschiedenis beloofden en vervolgens vertikten. Hun specifieke belangen haalden het altijd van het algemeen belang.
De Covid-crisis was een uitgekiend moment om te experimenteren en observeren hoe snel en hoe vér burgers zich eigenlijk in een hoekje laten drummen en al hun duur bevochten en grondwettelijk verankerd vrijheden opgeven, omwille van propaganda en/of repressie. Rechten die, zoals de geschiedenis ons nochtans wilde leren, niet makkelijk weer terug te claimen zijn.
We slikten tegelijkertijd in zeer veel landen een avondklok, jarenlange maskerplicht, verbod op vereniging, verbod op beweging, verbod op godsdienstbeleving, sterke censuur, drones boven vakantiehuisjes, lockdowns van kleine kmo's ten voordele van de grootste bedrijven, opgesloten bejaarden, huisarrest voor 'besmetten', verdomde QR-segregatiepasjes, en ga zo maar verder. Slimme meters worden intussen overal verplicht, camera's duiken tot in het kleinste gehucht op, er komt een langzaam verbod op gasverwarming en klassieke auto's, op kampvuren, etc. Nederlandse grote bedrijven moeten volgend jaar iédere kilometer (met auto, fiets of openbaar vervoer) van iedere werknemer kunnen tracken. 'Hate speech' en 'malinformation' moeten volgens Europese en internationale instanties geweerd worden van het internet, zowel op publieke fora als in private berichten: een complete monitoring dus van ieders surfgedrag en uitspraken. Wie kritiek durft te uiten op deze sterk voortschrijdende surveillering en totalitarisering van onze samenleving, is complotdenker of een racist of extreemrechts of klimaatontkenner , en ga zo maar verder. De pers vindt die Big Brother tendens precies helemaal okay, zo lijkt het. En de meeste politici ook. Vele burgers durven zich hierrond niet veel te uiten op sociale en intermenselijke fora, teneinde niet het etiket van 'geradicaliseerd' of 'gek' op zich geplakt te krijgen. En dat gebeurt snel, de laatste tijd.
En toch gaan we onze mouwen moeten opstropen, vermoed ik.
In Genk gaan ze deze week weer een gevaarlijke stap verder. De Genkenaars krijgen de bedenkelijke eer om getrakteerd te worden op een primeur, met name het inspecteren en mogelijks beboeten van ieders achtertuin. De Genkse coalitie CD&V-Vooruit stemde er mee in om, onder begeleiding van het kabinet van Zuhal Demir, de tuintjes van alle Genkenaars (in alle deelgemeenten) binnen te dringen, of te 'bezoeken' met drones, en daar allerhande vervelende vragen te stellen over tuinpaadjes en waterpompen om je eigen groentjes mee te besproeien. Dat moet nu namelijk allemaal aan vergunningen verbonden zijn, en wie niet in orde is, kan vervolgd worden, of moet alle noeste tuinwerk weer afbreken, klinkt het lakoniek.
Twee vliegen in één klap, denken de communicatie-experts van het kabinet-Demir: we zeggen dat het goed is voor het klimaat, tegen de regen, en tegen de droogte, en dus 100 procent dringend nodig.
Wat opiniemaker Stijn Neirynck aanzette tot volgende commentaar.
Beseffen de medewerkers van Demir veel, dat kabinetten overal in de Westerse wereld momenteel budgetten krijgen toegeschoven die onze klassieke burgerrechten stuk voor stuk ondergraven. Altijd wel voor het klimaat of de gezondheid of de veiligheid. Van de camera's en drones en robothonden van Verlinden, tot het tracken van verplaatsingen door Van Quickenborne en Gilkenet, van de QR-pasjes van Vandenbroucke, tot de slimme meters van Demir, van de digitalisering bij Weyts en De Sutter, tot de internetmonitoring, de digitalisering van het geld, etc.....deze tendenzen spelen zich momenteel overal in de Westers-Atlantische wereld af.
Er komt overduidelijk een nieuwe Atlantische wereldorde op ons af, gereguleerd door internationale instanties als EU, WHO, IMF, Wereldbank, IPCC, met achter de schermen het grootkapitaal geregeld stevig aan de touwtjes. Die zijn al jaren bezig met het kopen van wetenschappers, journalisten en politieke partijen. Zo zien we dat de WHO bezig is met het uitrollen van een soort 'pandemieverdrag', die haar de daadwerkelijke macht geeft over ONZE burgerrechten bij een volgende pandemie, of 'dreiging' van een pandemie. Zij kan dan maskerplichten afvaardigen, en lockdowns, en huisarresten, en perimeters, en zelfs quarantainekampen. En zij kan dan alle informatie op het internet die dat in vraag stelt, simpelweg verbieden. Maar we zien ook hoe de Europese Centrale Bank wellicht in het najaar een Central Bank Digital Currency zal uitbrengen, gekoppeld aan een resem andere regio's, die de euro mogelijks heel vlug kan vervangen en cash geld illegaal maakt. Er zijn steeds strengere en kostelijker Europese klimaatmaatregelen, zoals een onmogelijke snelle energietransitie, veel te dure renovatieplichten, verbod op klassieke auto's, etc. Er zijn dwingende Europese maatregelen voor quasi al onze beleidsdomeinen. België en Vlaanderen hebben steeds minder eigen bevoegdheden, en moeten steeds meer de 'orders' van boven uitvoeren. Maar ook op Europees niveau vaardigen de Commissies weer 'order van boven' uit. Zij voeren bijlange niet de wil uit van de Europese burgers: dat lijkt intussen meer dan duidelijk voor het grootste deel van de bevolking.
Nochtans is het de democratische taak van iedere overheid om haar bevolking te gehoorzamen, en niét omgekeerd.
De mainstreammedia gaan ons de volgende jaren onophoudelijk overstelpen met angstwekkende 'mondiale risico's' (klimaat, energie, migratie, internet, oorlog, inflatie, hate speech, droogte, etc) die volgens hen en een resem mekkerende politici, enkel maar kunnen opgelost worden door meer en meer te gehoorzamen aan 'orders van boven', die volgens hen dan 'objectief' en 'technocratisch' zijn, wat dan weer driftig bevestigd wordt door een hoopje journalisten, wetenschappers, middenvelders en politici, wiens inkomen allemaal afhangt van het lekker meezingen van het Lied van de Technocratie. De Technocratie die ons zal redden van ziekte, en van klimaatverandering, en van dorst, en van honger, en van eenzaamheid. Als we er maar trouw aan zweren.
Terwijl in werkelijkheid natuurlijk de rijkste groepen ter wereld onze wereld vorm willen geven vol angst, vol propaganda, vol vergroting van hun eigen macht, en verdringing van de macht van de gewone mensen. En dit onder het mom van Technocratie. Wat ze die bevolking willen verkopen, is een nieuw soort communisme, een soort 'Stakeholder Kapitalisme', dat belooft van transparant en inclusief en solidair en klimaatvriendelijk te zijn, en grootse offers en inboeting aan persoonlijke vrijheid van iedere simpele burger vraagt, en dat steeds meer macht en kapitaal van onderuit, van de bevolking, wegtrekt naar boven. Een wereldwijde oligarchie zoals nooit tevoren gezien. Met een indrukwekkende propaganda-machine tot haar beschikking. En tonnen arrogantie en overmoed.
En dat grootkapitaal, die 'elite', wil ons doen buigen en barsten. "Een nieuw sociaal contract tussen burger en overheid is nodig", keelt onder meer het Wereld Economisch Forum, net als al die machtige iniatieven onder de vaandels van Agenda 2030 en Net Zero.
Ik heb niks liever dan zoveel mogelijk tuinen zonder teveel 'pelouse', zonder pesticiden, met heel wat insecten en bodemleven en vogels en bomen en honderden kruiden, en hier en daar wat fruit, bessen of groenten. Maar laten we de mensen enthousiast maken hiervoor en hen meenemen in een verhaal van ecosystemen en mindfulness en verbinding met alles wat de heerlijk wonderbaarlijke natuur ons biedt, ook vandaag nog. Maar dreigen met gerechtelijke vervolging, en als overheid weer eens honderden extra tuin-ambtenaren tewerkstellen om je eigen verdomde tuin nog meer te reguleren dan al nodig was....dat is compleet onbehoorlijk bestuur.
Er is zowel werk om aan te pakken. Schrijnende toestanden in scholen, woonzorgcentra, opvangtehuizen, etc. Wantrouwen bij de bevolking. Veel te veel onwelzijn en mensen die opzettelijk in angst worden gehouden. Maar dit Genkse tuin-experiment: dit draait niet om het algemeen belang, en niet om het klimaat. Dit is een zoveelste drill in gehoorzaamheid. Hoever kan men gaan in het afpakken van de vrijheden, de trots en de waardigheid van onze medemensen? Als de Genkenaars het slikken, komt de rest stilaan aan de beurt.
Gelukkig groeit het verzet zienderogen, en keert het nuchter verstand bij heel wat mensen terug. Veel gekker moet het niet worden, toch?